How about it

HAI(17)

ကားေပၚကအဆင္းမွာ တစ္ခ်က္ေဝွ႕တိုက္လာတဲ့ေလႏုေအးထဲ ခ်ယ္ရီပန္းရနံ႔ေတြယွက္သင္းပါလာသလိုပင္။ အုန္းအုန္းႂကြႂကြျဖစ္ေနတဲ့ပရိသတ္ေတြဆီကေန ကာကြယ္ေပးေနၾကတဲ့လံုျခံဳေရးေတြက တြန္းတြန္းထိုးထိုး။ ရုတ္ရုတ္သဲသဲပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနကို ျမင္ေနရေပမယ့္ ဘတ္ဟၽြန္းစိတ္အာရံုက ဂ်ပန္ေျမေပၚရစ္သိုင္းထားတဲ့ ေလထုေအးေအးထဲေျမာလြင့္ေနရသည္။

ပြဲစီစဥ္ထားသည့္ ခန္းမထဲမဝင္ခင္ CBX ရဲ႕ မန္ေနဂ်ာ Hyung ကဘတ္ဟၽြန္းတုိ႔ကိုနားေနခန္းထဲဦးစြာေခၚသြားသည္။

"ပြဲက ၅နာရီစမွာဆိုေပမယ့္ အဆာေျပတစ္ခုခုစားထားရေအာင္ Hyung စီစဥ္ထားတယ္။ ၆နာရီခြဲ ပြဲၿပီးရင္ေတာ့ ဘယ္သြားခ်င္လဲ အိုဆာကာတစ္ၿမိဳ႕လံုးဆိုလည္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္"

"ေယး...ေယး..."

ဂ်ံဳဒယ္နဲ႔ မင္ေဆာ့ Hyung ရဲ႕ေအာ္သံ။ ဘတ္ဟၽြန္းကေတာ့ ခပ္ေရးေရးသာျပံဳးၿပီး စားပြဲေပၚကအစားအေသာက္ေတြကိုေငးၾကည့္ေနမိသည္။

"ဘတ္ဟၽြန္းစားေလ။ မနက္တည္းက မ်က္ႏွာလည္းမေကာင္းဘူး။ ေျခေထာက္ေပါက္ထားတာေတြေရာ နာေနေသးလား"

မင္ေဆာ့ Hyung က ေရညႇိထမင္းလိပ္တစ္ခုကို မိေယာနိစ္တို႔ၿပီး ဘတ္ဟၽြန္းပါးစပ္နားေတ့ေပးသည္။ ဘတ္ဟၽြန္းအလိုက္သင့္ပါးစပ္ဟေပးလိုက္ေပမယ့္ စားခ်င္စိတ္ကရွိမေန။

"မ်က္ႏွာမေကာင္းရံုတင္မဟုတ္ဘူး။ မနက္တည္းက ဘာမွကိုဟုတ္တိပတ္တိမစားတာ အစားသရဲက"

ဂ်ံဳဒယ္ကပါ ဝင္ေျပာေတာ့ မင္ေဆာ့ Hyung က အစားအေသာက္ေတြကိုေသခ်ာေလးျပင္ဆင္ကာ ဘတ္ဟၽြန္းပါးစပ္ထဲထပ္ခြံ႕ဖို႔ျပင္သည္။

"ေတာ္ၿပီ Hyung ကၽြန္ေတာ္ ရင္ျပည့္ေနတယ္ ထပ္စားရင္အန္လိမ့္မယ္"

မင္ေဆာ့ Hyung ရဲ႕သက္ျပင္းဖြဖြခ်လိုက္သံကို ဘတ္ဟၽြန္းၾကားသည္။ ဂ်ံဳဒယ္ကလည္း ဘာမွဝင္မေျပာေပမယ့္ ဘတ္ဟၽြန္းမ်က္ႏွာကိုသာ အကဲခတ္ေနသည္။ ေနရာကထလိုက္ၿပီး အဝတ္အစားနဲ႔မိတ္ကပ္အျပင္အဆင္ကို မွန္ထဲၾကည့္ၿပီး စစ္ေဆးလိုက္သည္။

"ကိုယ္ကေတာ့ ျမင္ခ်င္တယ္ ဘတ္ဟၽြန္းနီး။ ဘတ္ဟၽြန္းနီးကိုျမင္ခ်င္လြန္းလို႔ ေထြးဖက္ထားခ်င္လြန္းလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ"