"ဆိုးလ္ေရာက္မွေတြ႕မယ္ေနာ္ ဘတ္ဟၽြန္းနီး"
ဆံပင္အုပ္အုပ္ေလးေတြကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး က်န္တစ္ဖက္က ခ်န္းေယာလ္ကိုယ္တိုင္လုပ္ေပးထားတဲ့ handmade လက္ေကာက္ေလးရွိတဲ့လက္ခံုကို ဆြဲယူနမ္းရႈိက္လိုက္သည္။ Airport Departure ေရွ႕ေရာက္မွ ဘတ္ဟၽြန္းနီးလက္ကိုျပန္ဆြဲေခၚလာၿပီး လူရွင္းသည့္ေထာင့္တစ္ေထာင့္ကိုေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
"ခ်န္းေယာလ္ ေလယာဥ္က ဘယ္ႏွနာရီလဲ"
"ညေန ၆နာရီ"
"အင္း"
ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲရွိတဲ့ခ်န္းေယာလ္လက္ေခ်ာင္းက လက္သည္းကိုခပ္ဖြဖြဖိပြတ္ကာ ဘတ္ဟၽြန္းနီးကမ်က္လႊာလည္းခ်ထားသည္။
"အရမ္းၾကာတယ္ေနာ္။ ကိုယ္ အခုပဲျပန္လိုက္ခဲ့ရမလား"
"Mackenyu နဲ႔ခ်ိန္းထားေသးတယ္ဆို။ ေကာင္းေကာင္းသြားၿပီး ျပန္လာခဲ့ေနာ္ ခ်န္းေယာလ္။ မနက္ျဖန္မွ ေတြ႕မယ္"
ႏႈတ္ဆက္ၿပီးလွည့္ထြက္ဖို႔ျပင္သည့္ ဘတ္ဟၽြန္းနီးလက္ေကာက္ဝတ္ကိုျပန္ဆြဲၿပီး ရင္ခြင္ထဲဖက္ထားမိေသးသည္။ ခ်န္းေယာလ္ရင္ခြင္ကို ေခါင္းမွီထားၿပီး ၿငိမ္ေနတဲ့ဘတ္ဟၽြန္းနီးေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္လႊတ္ေတာင္မလႊတ္ခ်င္။
"ည ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဘတ္ဟၽြန္းနီးဆီ လာခဲ့မယ္"
''မလာပါနဲ႔ နားပါ ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕။ နားေနာ္ မနက္ျဖန္မွေတြ႕မယ္"
ရင္ခြင္ထဲကေန ေခါင္းေမာ့ၿပီးေျပာလာတဲ့ ဘတ္ဟၽြန္းနီးနဖူးေပၚ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ဖြဖြေလးဖိကပ္လိုက္သည္။
"ဒါဆို မနက္ျဖန္ေတြ႕မယ္ေနာ္"
"အင္း...ၿပီးေတာ့ေလ"
"ၿပီးေတာ့?"
"ၿပီးေတာ့ ဒီတစ္ပတ္ခ်န္းေယာလ္အားရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ျပခန္းတစ္ခုသြားရေအာင္"
"ဘာျပခန္းလဲ"
"ခ်န္းေယာလ္က ပန္းခ်ီေတြဘာေတြစိတ္ဝင္စားရဲ႕လားမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အရင္ကစိတ္မဝင္စားပါဘူး။ အခုမွ အဲ့ျပခန္းကိုေတာ့ သြားခ်င္လို႔"
"စိတ္ဝင္စားတာေပါ့ ဘတ္ဟၽြန္းနီးရဲ႕။ ဒီတစ္ပတ္အားတဲ့အခ်ိန္က် ေသခ်ာေပါက္သြားမယ္ေနာ္"
YOU ARE READING
How about it
FanfictionThe love story between two human beings. Cover By: kin_tesu99
