မေခၚခ်င္ပါဘူးဆိုမွ ေပြ႕ေပြ႕ဖက္ဖက္ရိုက္ရမည့္အခန္းမို႔ ဘတ္ဟၽြန္းမ်က္ႏွာမပ်က္ေအာင္ မနည္းတင္းထားရသည္။ ညအိပ္ဝတ္စံုဆင္တူနဲ႔ ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ ခ်န္းေယာလ္ကို ဘတ္ဟၽြန္းေျပးဖက္ရမွာျဖစ္သည္။
"အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ စမယ္ Ready Action!"
"ခ်န္းေယာလ္လီ"
ေက်ာေပးထားတဲ့ေက်ာျပင္က်ယ္ႀကီးကို ဘတ္ဟၽြန္းေျပးဖက္လိုက္သည္။
"ဘတ္ဟၽြန္းနီးႏိုးလာၿပီလား"
ဘတ္ဟၽြန္းဘက္လွည့္လာၿပီး ငံု႔ၾကည့္လာတဲ့ခ်န္းေယာလ္ကို ဘတ္ဟၽြန္းမ်က္ေစာင္းထိုးမိသြားသည္။
"Cut! ဘတ္ဟၽြန္း အခုဘယ္လိုၾကည့္လိုက္တာလဲ"
ဒါရိုက္တာႀကီးအသံေၾကာင့္ ဘတ္ဟၽြန္းဇက္ပုသြားသည္။ သရုပ္ေဆာင္ေနတာလို႔ပဲေတြးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထပ္ထပ္သတိေပးေနရင္းက ဘတ္ဟၽြန္းစိတ္လြတ္သြားသည္။ တကယ္ပါပဲ ဘတ္ဟၽြန္း ခ်န္းေယာလ္မ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ခ်င္ပါဘူးဆိုမွ။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဒါရိုက္တာႀကီးေသခ်ာလုပ္ပါ့မယ္"
"ျပန္စမယ္ Action!"
ေက်ာျပင္က်ယ္က်ယ္ကို ဘတ္ဟၽြန္းေနာက္တစ္ႀကိမ္ေျပးဖက္လိုက္သည္။ ျပန္လည္လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ ခ်န္းေယာလ္က ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘတ္ဟၽြန္းခါးေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးနဲ႔ယွက္သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ ဘတ္ဟၽြန္းအံ့ဩသြားေပမယ့္ ငါက ခ်န္းေယာလ္လီကိုခ်စ္ေနတာဆိုသည့္စိတ္ကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ေတြးၿပီး ကိုယ့္အသိစိတ္ကို ထိန္းထားရသည္။
"ဘတ္ဟၽြန္းနီးႏိုးၿပီလား"
ပါးခ်ိဳင့္ေတြခြက္ဝင္ေအာင္ျပံဳးျပလို႔ ရင္ခြင္ထဲျမႇဳပ္ေနတဲ့ဘတ္ဟၽြန္းနီးကို ခ်န္းေယာလ္က ေမးသည္။ အျပံဳးေတြကိုေငးၾကည့္ရင္း လက္ညဳိးေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ပါးခ်ဳိင့္နက္နက္ထဲေနရာက်ေစလိုက္သည္။
"ခ်န္းေယာလ္လီ"
"ဟင္"
"ခ်န္းေယာလ္လီ"
"ဗ်ာ"
"ခ်န္းေယာလ္လီလို႔"
"ေျပာေလ ဘတ္ဟၽြန္းနီးရဲ႕"
