ပုခံုးထက္ျခံဳထားတဲ့ Long Coat ေၾကာင့္ပတ္တီးရွိေနတဲ့လက္ကိုတစြန္းတစသာျမင္ေနရသည္။ ဒါရုိက္တာႀကီးနဲ႔စကားေျပာေနသည့္နားေလၽွာက္သြားေတာ့ ဘတ္ဟၽြန္းထံေဝ့ခနဲတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။
"Annyeong Baekhyun shi"
စာေရးဆရာအိုကႏႈတ္ဆက္စကားဆိုေတာ့ ဘတ္ဟြ်န္းအသာအယာေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ တည္ၿငိမ္လြန္းေနတဲ့ခ်န္းေယာလ္မ်က္ႏွာကို ဘတ္ဟၽြန္းေငးၾကည့္မိေနတုန္းမွာပဲ ဒါရိုက္တာႀကီးနဲ႔စာေရးဆရာအိုက ဘတ္ဟၽြန္းတို႔နားကထြက္သြားခဲ့သည္။
"ခ်န္းေယာလ္လီ လက္ကဘာျဖစ္တာလဲ။ ေနမေကာင္းဘူးလားဟင္"
ဒဏ္ရာရထားသည့္လက္ကိုေကြးထားတာေၾကာင့္ ခ်န္းေယာလ္လက္ဖ်ံကိုဘတ္ဟၽြန္းလွမ္းကိုင္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အၾကည့္ေတြကိုေရွာင္ဖယ္ထားသည့္ခ်န္းေယာလ္က ေျခလွမ္းကိုပါေနာက္ဆုတ္လိုက္ေတာ့ ဘတ္ဟၽြန္းလက္တို႔ကေနရာမွာတင္ျပဳတ္က်က်န္ခဲ့သည္။
"ခ်န္...ခ်န္းေယာလ္လီ"
တင္းတင္းေစ့ပိတ္ထားသည့္ႏႈတ္ခမ္းတို႔က စကားသံေတြကင္းမဲ့ေနၿပီးေတာ့ ေႏြးေထြးေနတတ္တဲ့မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝုိင္းတို႔က ဘတ္ဟၽြန္းဘက္ကိုေတာင္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္မလာ။ ဒီအခ်ိန္ခဏေလးမွာ ဘတ္ဟၽြန္းအတြက္ အေသခ်ာဆံုးအရာကိုေတြ႕ရွိခဲ့သလိုပဲ။ ဘတ္ဟၽြန္း ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ေဝးေဝးမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ခ်န္းေယာလ္က ဘတ္ဟၽြန္းကိုၾကည့္မေနတာကို ဘတ္ဟၽြန္းမႀကိဳက္ဘူး။ ခ်န္းေယာလ္ဆီ ေျခတစ္လွမ္းတိုးၿပီး ခပ္လႊဲလႊဲျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔အၾကည့္ခ်င္းစံုေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။
"ခ်န္းေယာလ္လီ ေနမေကာင္းဘူးလား အဲ့ဒါေၾကာင့္ မေန႔ညတုန္းကေရာက္မလာတာလား ဟုတ္လား"
ဂ်ယ္အကူအညီနည္းေနတဲ့ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ ေရွ႕ဆံပင္ေလးေတြေပၚကေနပဲ နဖူးေပၚလက္တင္လိုက္သည္။ ဘတ္ဟၽြန္းလက္ေကာက္ဝတ္ကိုဖမ္းဆုပ္လာတဲ့ခ်န္းေယာလ္လက္ဖ်ားတို႔က ေႏြးေႏြးေထြးေထြး။
"ကိုယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဘတ္ဟၽြန္းသာေႏြးေႏြးေထြးေထြးေန"
ခ်န္းေယာလ္စကားေၾကာင့္ ဘတ္ဟၽြန္းရင္ထဲဆစ္ခနဲပဲ။ က်င့္သားမရေသးလို႔ မွားေခၚတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့...။ ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့မျဖစ္သင့္ဘူးမလား။ ေအးစက္ေနတဲ့ဘတ္ဟၽြန္းရဲ႕လက္ဖ်ားေတြက ခ်န္းေယာလ္ဆီကအေႏြးဓာတ္မရခင္ပဲ ျဖဳတ္ခ်ခံလိုက္ရျပန္သည္။ ဒီအေျခအေနကဘာလဲ ဘတ္ဟၽြန္းနားမလည္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခ်န္းေယာလ္မ်က္ႏွာကို ဘတ္ဟၽြန္းေမာ့ၾကည့္ၿပီးျပံဳးမိျပန္သည္။
YOU ARE READING
How about it
FanfictionThe love story between two human beings. Cover By: kin_tesu99