How about it

HAI(28)

"ကြၽန္ေတာ္ အမ်ားႀကီးအခ်ိန္ယူမိသြားတယ္မလားဟင္ ခ်န္းေယာလ္"

ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိေတာ့တဲ့ အားနာစကားကိုဆိုမိျပန္ေတာ့ ခ်န္းေယာလ္က ဘတ္ဟြၽန္းလက္ေကာက္ဝတ္ကေနဆြဲယူၿပီး ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားေပးသည္။ ဆံပင္ေတြထဲနစ္က်လာသည့္အနမ္းေတြကို ခံစားရင္း ဘတ္ဟြၽန္းလက္ေခ်ာင္းေတြက ခ်န္းေယာလ္ရဲ႕ညဝတ္အက်ႌၾကယ္သီးကို ထိေတြ႕ေနမိသည္။ ေစာင္ေအာက္မွာပူးကပ္ထားမိတဲ့ ဘတ္ဟြၽန္းေျခေခ်ာင္းေတြကို ခ်န္းေယာလ္ေျခေခ်ာင္းတို႔ကညႇပ္ယူပြတ္သပ္လာေတာ့ ခ်န္းေယာလ္ရင္ဘတ္ကို လက္သီးနဲ႔ခပ္စစထုပစ္လိုက္သည္။

"ဟဟ"

"ရယ္ေန...ရယ္ေန...သြား ကိုယ့္အခန္းကိုျပန္ေတာ့"

"ေျဗာင္လုံးေလးကလည္း ခရစ္စမတ္ညႀကီးမွာ ကိုယ့္ခ်စ္သူကိုတစ္ေယာက္တည္း အိပ္ခိုင္းေတာ့မလို႔လား"

"ဘယ္သူက ခ်စ္သူလဲ"

"ေဟာ...ဒီပတ္ခ်န္းေယာလ္ေပါ့ ဘယ္သူရွိရဦးမွာလဲ"

"ခ်စ္သူလို႔ ဘယ္သူကေျပာလို႔လဲ"

"ေျဗာင္လုံးေလးပဲ ခ်စ္တယ္ခ်န္းေယာလ္လီ တစ္ဘဝလုံးစာအတြက္ ခ်န္းေယာလ္တစ္ေယာလ္တည္းဆို။ တစ္ရက္ေတာင္မေက်ာ္ေသးဘူး ေမ့သြားတာလား"

"အာ...ခ်န္းေယာလ္ေနာ္"

ဘတ္ဟြၽန္းအခုမွ ျပန္ေတြးၿပီးရွက္လာတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကိုလက္ဖဝါးနဲ႔အုပ္ၿပီး ခ်န္းေယာလ္ရင္ခြင္ထဲမ်က္ႏွာအပ္ထားရသည္။

"သတိရသြားၿပီလား"

"မစနဲ႔ေနာ္ ခ်န္းေယာလ္ကိုမေခၚေတာ့ပဲေနပစ္လိုက္မွာ"

"ဟား...ဟား..."

ရယ္သံဩရွရွက အခန္းထဲပ်ံ႕လြင့္လို႔ ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ ဘတ္ဟြၽန္းတစ္ကိုယ္လုံးကိုအၾကားအလပ္မရွိေထြးဖက္ထားတာျဖစ္သည္။

"ကိုယ္ စိုးရိမ္ေနခဲ့တာ"

"ဟင္!"

ခ်န္းေယာလ္မ်က္ႏွာကို ဘတ္ဟြၽန္းေမာ့ၾကည့္မိသြားသည္။ ျပန္လည္ေငးေမာလာတဲ့ခ်န္းေယာလ္မ်က္ဝန္းေတြက မီးေရာင္မွိန္မွိန္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး ၾကည္လဲ့ေနတာပဲျဖစ္သည္။