GERÇEK YALANLAR (Tamamlandı)

Bölüm 18

Kaan ve Songül evin son eksiklerini de tamamladıktan sonra hazır hale getirdiler. Yoğun olan sezonun sonlarına yaklaşırken Alp otel işlerinde oldukça ilerledi. Haftanın birçok günü abisine yardım ederek onun rahatlamasını sağladı. Akşamları da kaçamak yapıp Ecrin'e gidiyordu. Anne ve babası fark etmiş olsalar bile ses çıkartmıyorlardı. Hatta komik bile geliyordu onlara. Oğulları gizlice yan bahçeye geçip parmak uçlarında eve yürüyor, etrafı kolaçan ederken tıpkı çizgi film karakteri gibi gözüküyordu.

Ecrin artık daha rahattı. Halim ve Halime'nin sıcak yaklaşımı sayesinde baştaki endişeleri yok oldu. Sevdiği adamın ailesi de tıpkı onun gibi sevecen ve anlayışlıydı. Alp işinden istifa ettiğini söylerken Ecrin de yanında durarak destek verdi başta nedenlerini sorgulayıp üzülmüşlerdi. Onların üzülmesi Ecrin'i de üzdü fakat Alp öyle güzel planlarını anlattı ki içleri rahatladı.

Gelecekle ilgili pembe bulutlu planları vardı Alp'in. Gerçekleşmesi için zamana ihtiyaçları olduğunu bilse de anlatmaktan çekinmedi. Ecrin bazen onu bekleterek haksızlık yaptığını düşünüyordu. Geçmişini silip atmış olmasına rağmen hala arkada kalan birkaç parça bağ kalmıştı. Bunlar da evliliğe karşı korkularıydı. Halim Bey bir gün otururlarken "Ne zaman isterseniz ailenizle tanışmak isteriz" dediğinde Ecrin artık ailesine açılması gerektiğini fark etti.

Anne ve babası, kendi köylerinden pek fazla dışarı çıkmamış sakin hayatlarına uyumlu insanlardı. Koyun ve keçilerini yetiştirerek geçimlerini sağlıyorlardı. Sade yaşamları onlara yetiyordu fazlasına ihtiyaçları yoktu. Kızlarının yaşadığı çalkantılı dönem onlara zor gelmişti fakat Ecrin'in üstesinden gelmesini görünce gurur duymuşlardı.

Babası ile çok sohbet etmezdi, çekinirdi fakat annesi birçok şeyi biliyordu. Tecrübeleri ile yardımcı olmaya çalışıyordu. Timur'un ölüm haberinden sonra yanlarına döneceğini düşünseler de Ecrin'in aldığı kararlar babasını başta sinirlendirmiş sonra ayakta durduğunu görünce karışmamıştı. Artık kendi geçimini sağlayan ve kararlarını veren genç bir kadındı. Karışma yaşını geçmişti.

Ecrin annesini arayıp telefonun açılmasını bekledi. Uzun uzun çalıyordu fakat hala açılmamıştı. Tam kapatacağı sıra karşıdan "Alo" sesini işitti.

"Sonunda anne, tam kapatıyordum"

"Elim ıslak olunca bu kör olası ekran yana kaymıyor"

Ecrin kıkırdayınca "Gülme kız" dedi neşeli gelen ses "Önceki iyiydi, basınca açılıyordu"

"Ondan resim gönderemiyordum anne"

"Fotoğrafı elime almadan bir şey anlamıyorum. Sevemedim bu teknolojiyi"

"Gelirken albüm yaparım yine sana"

Ecrin her ziyaretinde bir albüm yapıp götürüyordu. Annesi de özenle onları sıralayıp saklıyordu. Arada özlemi kabardıkça bakıp iç çekiyordu.

"Nasılsınız annem... Sen, babam..."

"İyiyiz kuzum, sağlığımız yerinde çok şükür. Sen nasılsın? Yazın işlerin açıldı mı?"

"İyi, iyi... Merak etme, gelen gidenim eksik olmuyor. Yanıma yardımcı da aldım. Görsen çok tatlı, on sekiz yaşında bir kız"

"Oh iyi, can yoldaşı olur sana da. Deli kızım ne yapıyor?"

"Bomba haber geliyor, Songül evleniyor"

"Aaa... Çok sevindim. Kim? Ben tanır mıyım?"

"Yok, tanımazsın. Adı Kaan, adada butik oteli var. Çok iyi biri"

"Aman ne güzel, Allah mesut etsin yavrumu"

"Anne... Bende biriyle tanıştım"

Karşıdan ses gelmeyince Ecrin, annesinin içindeki endişesini anladı. Ana yüreği bir tanecik kızının mutluluğunu istiyordu. Timur ile evlenmelerine izin verirken de endişeleri vardı fakat Timur onları inandırmıştı. Ecrin anlatmaya devam etti.