Love Affliction ✓

Chapter 6

Chapter 6: Nightmare

Eya's Point of View

"TATLONG BILYONG PISO!" Sigaw ng holdapper dito sa'min. I felt nervous at this time. I cannot let go my daughter at hinding-hindi ko gagawin 'yun. Umiiyak kaming lahat while people who surrounded us felt the same nervous too. Hindi kami makagalaw dito dahil hinostage 'yung anak ko. Gun was put in my child's head and that made me shouted louder na parang wala ng bukas.

"KURT! PLEASE SAVE OUR DAUGHTER!" Sigaw kong nagmamaka-awa sa asawa ko.

[Patrol Sounds Approaching]

Andito na 'yung mga tarantadong pulis. Kung kailan matatapos na ang eksena saka pa sila aabot. Pagkatapos nilang lumabas sa patrol cars ay pinalibutan na nila ang holdapper dito.

"WALANG GAGALAW! IBABA NIYO MGA BARIL NI'YO!" Mas lalong tumibok nang malakas ang aking puso nang ibinaba ng mga pulis ang mga baril nila.

Hindi ako mapakali rito kaya tinawagan ko sina mommy at daddy para ipakuha si Drake na kanina pa kinakabahan.

"Kurt, please do something." Saad ko habang humihikbi sa pag-iyak. "I couldn't baby. He has a gun." Sagot niya.

"Please. Ohhh God don't let this happen again." I kept on praying to God. I know that he won't tolerate this.

"Kurt what are you doing?" Tanong ko sa kanya na humakbang papuntang likuran ng holdapper. "I will save our baby."

"No, baka may mangyari sayo." Pagpipigil ko sa kanya.

"I'm their hero. I am her father and this is my obligation to save her. Okay?" Di na ako umangal pa. Ipinagdasal ko nalang siya para sa kaligtasan ng mag-ama ko. Kinakabahan akong pinanood si Kurt na nasa likuran na ng Holdapper.

"GIVE ME MY DAUGHTER!" Bungad na salita ni Kurt sa likod ng holdapper kaya nabitawan niya ang baril. At agad naman itong sinuntok ni Kurt. Napatumba naman ang anak ko kaya agad ko itong kinuha ngunit naabot naman ng Holdapper 'yung baril. Nagulat ako nang may humatak sa leeg ko nang madiin. It was the fucking holdapper who held me tightly.

"WALANG SUSUNOD! Sigaw niya rito. I saw Kurt's teary eyes at ang dugong dumadaloy sa panga niya. It's okay to see my daughter safe. Mas mabuti na rin na ako ang na abduct kaysa ang anak ko.

Ipinasok ako rito sa van. Wala akong magawa kahit lumaban pa ako talo pa rin ako dahil mga malalaking tao ang nasa loob dito. Tanging hiyaw at iyak nalang ang mailalabas na salita ko. I miss my family.

"Boss mukhang masarap 'to." Giit ng isang manyakis na nakatitig sa dibdib ko. "Masasarapan ito sakin mamaya." Dagdag naman ng boss nila kaya sa puntong ito ay tinakpan ko na ito. Nanginginig na ako sa kaba dahil sa malademonyo ang tingin nito sa'kin.

"What do you want? Ibibigay ko lahat just please let go of me." Galit na tanong ko sa kanila. "HAHAHAHAHA." Sabay-sabay silang tinatawanan ako.

"Dalawa lang ang gusto namin. Tatlong bilyong piso at ang katawan mo." Sabi ng boss dito.

Hindi namin kaya ang tatlong bilyon. Dalawang bilyon lamang ang naipundo namin sa banko. Lalo na't hindi pa nakabalik si Kurt sa pagiging kapitan ng eroplano. Sana may pera sina daddy at mommy para makautang ako.

"BABA!" Sigaw ng kapreng lalaki rito sa back seat. Naka-abot na kami sa isang abandonadong lugar. Mahigpit ang paghawak nila sa'kin at inihatid ako sa loob. Sobrang dilim at halatang nakakatakot ang loob dahil sa madilim ito.

"WAG KANG GAGALAW!" Ipinaupo ako rito sa upuan at saka kinadenahan ang buong parte ng katawan.

Ilang minuto akong naghihintay dito. Kinakagat na akl ng mga insekto pero wala pa ring tao ang nagpakita sa'kin.