Love Affliction ✓

Chapter 19

Chapter 19: Operation

Kurt's Point of View

"But daddy you are putting yourself in risks." Drake's explained it loudly. "That's what I am suppose to do. That's my responsibility son." Mahinang tugon ko sa kanya na parang nag-aalinlangan siya na paniwalaan ako.

"You don't get me dad." Lumingon siya sa kabilang direksyon nang matapos niyang sabihin iyun sa'kin.

I felt his love. I understand na masakit din sa part niya na itataya ko ang buhay ko para kay Draine ngunit hindi niya naiintindihan kung bakit ko ito gagawin.

"Just tell me, what's the matter with you?" I asked him while tapping his back to turn his head around unto me.

Traces of sorrow is covering his whole face, seems that he is about to cry.

"Dad I love you--- I mean I don't want to loose you." Mahinang giit niya na tumingin sa'kin with pity look.

Tears are running out of my eyes. I felt that he doesn't want to get rid of my absence. He does not even wanted me to go away from their racemes. Lubos akong nasakatan nang marinig at maunawaan ko ang ibig niyang sabihin. Bihira lang akong makarinig sa mga batang hindi gustong mawala ang kanilang mga magulang. I am totally a lucky father of them.

"Someday you'll understand, Drake." I said seriously. I didn't able to stop drake from sobbing. Patuloy pa rin siyang humihikbi d
rito sa aking katawan. He felt too much hurt about my decision, hindi niya kayang tanggapin na ako 'yung magiging donor ng anak ko.

"Dad we can find any donor naman." Wika niya habang pinapahiran ang umaagos na luha sa kanyang mga mata.

"Baby we only have 1 behour and 45 minutes. Limitado na ang buhay ng kapatid mo, ayaw kong si Draine ang mawala." Pagpapaliwanag ko sa kanya upang mas mabatid niya ang layunin ng desisyon ko.

"Dad if you go away and leave us. Sino na mag-aalaga sa'min na gayun ay wala na si mommy at mawawala ka rin? Are we going to be a beggar and live in the street?" Tanong ni Drake sa'kin. Hindi ko alam kong sasabihin ko ba sa kanya ang totoo tungkol sa kanyang mommy.

Ayaw ko pang balikan ang nangyari sa asawa ko lalo na may bagong lalaki siya matapos mangyari ang insidente. Honestly I felt angry and jealous. Hindi man lang niya kami hinanap. She doesn't think about our situation especially when her daughter is in a critical condition, fighting for her life. She was so unfair.

"Everything will going to be alright. Trust me Drake after all of this, you will be found the stars sparkling and looking at you. Just bear in mind that I was one of those stars saying that it was a success. I've been your father who gives you innerable and brightest life." Naiyak ako nang sabihin ko sa kanya iyun.

Isa lang naman ang patutunguhan ng lahat ng ito. Once I donated my heart that will be the end of my life at hinding-hindi ko iyun pagsisihan. Niyakap ko nalang nang mahigpit ang anak ko. Pagkatapos ay binihisan ko ng damit si Drake dahil parang naliligo na ito ng mga pawis.

"I heared everything!" Napalingon ako sa taong nagsasalita sa pintuan. Nakita kong si Kizzy ang ito na parang maubusan na ng hininga dahil sa naghihingal ito.

"What happen to you?" Tanong ko sa kanya at saka tumayo sa gitna ng kwarto. "Tama ba ang narinig ko. Bilang nalang ba ang oras ng buhay ni Draine?" She asked me with concern.

'Yung mukha niya ay kinakabahan ng sobra. Siya lang ang katulong ko rito sa hospital simula noong naconfined 'yung anak ko. She's very worried about my daughter's condition.

"Yes--- but don't worry, may bago na tayong heart donor." Sabi ko sa kanya.

She didn't knew this dahil kakarating pa lang niya mula sa city, naghahanap ng magiging donor ng anak ko. Napalitan naman niya agad ng malaking ngiti ang kinakabahang mukha niya nang sabihin ko iyun sa kanya. "Who is that person?" Mabilis na tanong niya sa'kin na masugid na hinihintay ang sagot ko.