Love Affliction ✓

Chapter 20

Chapter 20: Red District

Eya's Point of View

Seeing Kurt fell down the street broke my heart. His worried and poor face made me pity about him. He seemed so stressed and haven't got time to rest. Eye bags are covering his face. His voice when he shouted my name was full of pity. He was totally a poor man sitting unerectly, begging me to come with him.

But I couldn't do that because of this half-witted man sitting beside me suddenly abducted me when I ran to drawn nearer on my husband. He's fucking silly, a damn stupid man. I left my husband with void. Napaka-walang awa talaga ng demonyong ito.

I meditated in selence. Nagmuni lang ako rito sa loob ng kotse tungkol sa kalagayan ng pamilya ko. I am berestless while thinking deeply on them. Mas lalong pinapatay ako ng kosensya ko kung patuloy lang ako rito sa kamay ni Alexus. I should have to escape in his custody sapagkat kailangan ako ng mga anak ko. Nagpapasalamat na rin ako nang mabuhayan at nawala ang pangamba ko nang makita ko kanina si Kurt. I have a strong hunch na nasa kay Kurt ang mga anak ko.

"We should stop here. I am so empty and I guess you are hungry too." Bigkas niya rito matapos niyang inihinto ang sasakyan sa tapat ng restawrant.

Hindi ko siya pinansin. Wala akong pakialam kung mauuga ang mga laway sa bibig niya. He have to pay his arrears. He owed me. In fact wala akong ganang makipag-usap sa mga taong walang awa.

"Hey, what's wrong honey?" I almost vomiting when I heard that word honey. Wala ba siyang hiya. Nakakapandiri ang mukha niya.

"Honey, answer me." Kinuha niya ang kamay ko at sinunod naman ang paghawak ng mukha ko para ibaling ang tingin ko mula sa bintana papunta sa kanya.

"Stop calling me honey. I don't like you, jerk!" Sigaw ko sa kanya na sobrang nagpopoot ang galit ko sa tuwing makita ko ang mukha niya.

Napasigaw ako nang hinigpitan niya ang paglamusak sa mukha ko. Napa-sunod ang panga ko nang makupad niya itong itinaas. Lumabas pati ang kaluluwa ko nang nagsimulang kagatin niya ang mga ngipin niya at pagtingin sa'kin ng nakakasamang tingin gamit ang nagliliyab na mata niya.

"Ouch, please please--- stop this. It's hurt Alex." Patuloy kong ani rito na nagmamaka-awa sa kanya na bitawan na niya ang matinding paghawak niya sa panga ko.

"My rule, my will. You must follow me!" Marahas niya akong binitawan pagkatapos niyang ipaalala sa'kin na dapat akong sumunod sa kanya.

Tumango nalang ako sa kanya at sinunod siya palabas ng kotse kahit matabang ito sa kalooban ko. Ang sakit ng pagharas niya, that was inhumane act. Hindi ako makatakas dahil may baril siya sa gilid ng pantalon niya. He's not just a kidnapper but also a slayer. Everytime na magtatangka akong tumakas ay para lang akong dart board na nilalaro niya na puwedeng barilin basta-basta.

"Follow me!" He uttered authorizedly na para bang ganap na pagmamay-ari na niya ang katawan ko.

Nagmumukha na akong aso kakasunod sa kanya. Nakatingin lang sa'kin ang tingin ng mga tao na para bang ngayon lang nila akong nakita or baka may kakaiba sa mukha o katawan ko. Pagkatapos niyang alukin sa'kin ang upuan ay umupo naman ako at saka sumunod naman siya. Hindi ko paring maiwasang tumingin sa kanya ng patago. The waiter came to us and asked us about our order. Sabay naming inabot ang menu at nag-umpisang pumili.

"Duck confit, include the rice with lift juice apple." Saad ni Alexus sa waiter na maingat na inilista ang order niya.

Limang minuto na ang nakalipas wala pa rin akong mahanap na pagkain. Tinanong na ulit ako ng waiter dito pero wala pa rin akong maibigay sa kanya na order.