Love Affliction ✓

Chapter 29

Chapter 29: Revelation

Eya's Point of View

Until now we don't have any updates coming from my twin kids. I felt an extreme case of nervousness. Nagmumukha na akong timang dito sa mansion, palibot-libot sa loob ng bahay.

"Ma'am!" Manang calls me with matching worried face. "Manang bakit? Bakit ganyang ang mukha mo?" I ask him holding her hands.

"Patawad, Eya." Sabay tulo ng luha niya. "Alam ko na masasaktan ka sa sasabihin ko sa'yo." I wondering on the phrase she had spoken.

"Manang, please tell me direcly. What is it?"  Pagmamaka-awa ko sa kanya.

"Bago namatay ang mama mo may sinabi siya sa'kin." Lumaki ang mga mata ko. "Please huminga ka lang Ma'am Eya."

"Please ma'am. Labis na ang pagtataka ko rito." Pag-aangal ko sa kanya.

"Magkapatid kayo ni Sir Kurt, ang asawa mo." Bumilog ang mga mata ko. Parang bumagsak ang buong mundo ko. Bigla na lamang akong napa-upo dahil hindi ko kayang patayuin ang mga tuhod ko sanhi ng pagkawala ng aking lakas.

"Manang? Bakit mo ito tinago? Bakit ngayon mo lang sinabi?" Galit na galit ako kay manang. Habang tinignan ko siya nang masama ay dumadaloy din ng patuloy ang mga luha ko.

"Dahil alam kong mabibigla ka 'pag sinabi ko ito ng hindi sa tamang oras. Alam mo naman siguro 'di ba kung bakit kayo palaging nagkakaroon ng problema? Dahil 'yan sa sumpa. Hindi pwedeng magkaroon ng relasyon ang magkakapatid." Paliwanag ni Manang sa'kin. I can't still believe sa sinasabi ni Manang. How is that possible na magkapatid kami ni Kurt? Kurt came from a wealthy family habang ako ay galing lamang sa mahihirap na pamilya.

"Manang paano nangyari?" I asked. "Ipina-ampon ng mama mo si Kurt at ang umampon niya ay mga magulang niya ngayon dahil si Kurt ay masakiting bata noon." Sabi ni Manang habang pinapahiran ang mga luha ko.

Sobrang nandidiri na ako sa sarili ko. Asawa ko ang kapatid ko ngayon, that is really disgusting. Parang magkapatid lang kami ng mga anak ko. At totoo ngang magkapatid kami dahil may ipinakita si Manang sa'kin na isang litrato and it is my mom carrying a two kids. Manang informed me that Kurt is my long lost twin.

Pero hindi ako basta-basta lang maniniwala. I have to seek for solid evidence. Kailangan kong ipaDNA ang sarili namin ni Kurt.

"Baby!" Tawag ko sa kanya. "What Baby?" Pagtatanong niya.

"Eat this." I offered him a spoon of cake. Mabuti na nga lang ay kumain naman siya. Kumain naman ako ng isang kutsarang chocolate cake.

As I have already the spoon ay inilagay ko na ito sa plastic and drove rushly to the nearest DNA house. Nang maka-abot na ako ay ibinigay ko na ito sa isang babaeng geneticist at pagkatapos umalis na. The DNA testing would only take 3-5 days before we can get the result. Nakarating na ako sa bahay namin. Mabilis na lumapit sa akin si Kurt na pawis na pawis.

"What happen?" Tanong ko. "Ang kambal natin." Ibinigay niya sa'kin ang cellphone niya upang iparinig sa akin ang mga anak ko.

"Mom please help us. I really get frustrated. Hindi na namin kaya rito. Ants are biting my  whole body." Draine asks for help. Naawa na ako sa mga anak ko. Brutal na ang pagpapahirap ng mga punyeta sa mga anak ko.

"Draine, I will be there, okay? We will be there right now." Sabi ko sa kanya na may halong kaba. "Sabihin mo magdala sila ng 50 million." Rinig na rinig ko ang boses ni Kristine sa kabilang linya.

"Mom, you can only save us if you will bring 50 million pesos." Tumingin ako kay Kurt. "We have 50 million in our family bank." He uttered.

"Baby we will be there." Sabi ko sa kanya. "Be here at Malabon, 124 Rizal street. You'll see a big farm. Be here at exactly 3:00 PM so you only have 30 minutes left. Don't forget to bring your 50 Million." She hangs up the call.