Love Affliction ✓

Chapter 14

Chapter 14: Finding Eya

Kurt's Point of View

"EYAAAAAAHHHHHH!" Biglang sigaw ko nang unti-unting nawalan ng lakas ang pagkapit ni Eya sa aking likuran.

She was shot by Kristine. I took off the parachute upang mahulog ako nang mabilis sa dagat. As I landed in the ocean, I didn't mind how deep it is. I seek her body, diving into the deepest part of it but unfortunately there's no her, showcasing herself.

"EYAAAAAHHH PLEASE SHOW UP!" I shouted here all over again.

Paulit-ulit ko ng nilalangoy ang malalim na karagatan dito ngunit hindi ko makita ang katawan niya. Binabalot na ako ng kalungkutan. An idiot husband and an irresponsible father of my twins.

Nang makaramdam na ako nang matinding panginginig ay napagpasyahan kong umahon nalang sa dagat. Every raindrop reminds me of having problems. They say rain symbolizes as sadness because they believe that there is someone crying sa taas ng kalangitan. Bahagya nalang akong naupo rito sa semento at umiiyak habang pinagmasdan ang malawak na karagatan.

"Hello, Sir." Napalingon ako bigla sa taong nagsasalita sa aking likuran. "Yes, what can I do for you?" Nanatili pa ring gumuguhit ng malaking bakas ng kalungkutan ang aking mukha. I continue wiping my tears out using my hands.

"Sir may I ask you a question." Tanong ng naka-payong na pulis dito. "Yup, sure." I nodded.

"Are you Captain Mendez?" He asked me while his co-police writing down every informations I say. "Yes, I am." Sagot ko.

"May I request you to come with us in the Police station for some questions." Giit ng police investigator sa'kin.

"Excuse me Sir, but his daughter is in the hospital. He has to go with me." Pagsisingit ni Kizzy sa usapan. Dito ko naalala na may anak pala akong natamaan at nasaktan. Mabilis kong hinablot ang kamay ni Kizzy rito.

"Excuse me sir." Usal ko. "But sir you have to come with us for some inquiry." Panghahabol ng investigator.

"Sir, remember medication first." Kizzy reminded them.

Lumayo na kami mula roon sa mga police at tumungo na sa train station. Kanina pa raw dinala si Draine sa hospital. Hindi ko namalayan dahil sa nakatuon lang ako sa paghahanap sa aking asawa.

"How's my daughter?" Nag-aabalang tanong ko. Hindi maiwasang tumibok nang malakas ang aking dibdib.

"Captain your son is fine but your daughter is in a critical condition." Malungkot niyang sagot sa'kin.

"What? What do you mean?" Nauutal kong tanong sa kanya nang bumilis ang kabog ng aking puso.

"Natamaan si Draine sa puso. Malala ang tama nito." Hindi ako mapakali ritong maka-abot sa hospital. I need to see my daughter. Kailangan niya ako ngayon.

"Wait captain where are you going?" Sigaw ni Kizzy sa'kin nang maisipan kong tumakbo nalang kaysa maghintay ng masasakyan.

Malayo-layo na rin ang aking takbo nang bahagyang bumagal ang bilis ng aking takbo nang maisipan kong hindi ko alam kung saang hospital nakaconfined si Draine. Wala akong ibang naisip na paraan kundi bumalik ulit sa train station nagbabakasaling naroon pa si Kizzy. Tatlong kilometro pa ang layo bago ako makaabot. Hindi ko magawang huminto kahit na hinahabol ako ng pagod.

Lord is this a curse? Or you are just playing with us? God why is this always happen to my family? Hindi pa ba sapat ang kabutihang ginagawa namin? Pinaparusahan mo ba kami? Bakit kasali pa ang mga anak namin dito? You're so bad. Ang sama sama mo lord.