Yarım Kalan Hikaye (ŞebSel)

6.BÖLÜM: Savunmasız

Yarın ekleyeceğimi söylemiştim ama bir kısmı hazırdı bölümün, az önce de bitirince eklemek istedim. Bu saatte kimler uyanıktır, görür bilemiyorum ama olsun işte. Bu arada dizinin gidişatıyla ilgili de birşeyler söylemek istiyorum, sanırım sonunda sabırsızlıkla beklediğimiz günler geliyor. Şükür diyelim, ne diyelim.

Her neyse bölüme gelirsek, bu bölüm biraz farklı bir Selim göreceksiniz hoşunuza gider mi bu hali bilemiyorum, gider umarım:) Yorumlarınızı eksik etmezseniz çook sevinirim, iyi okumalar :)

---

Şebnem'in ağzı şaşkınlıkla açıldı, "Selim..." dedi panikle. Sinirleneceğini biliyordu ama açıkçası bunu yapacağını düşünmemişti. Arda da dönüp Şebnem'in baktığı yöne doğru baktı, gördüğü kişi suratının asılmasına yetmişti.

Şebnem ve Arda, Selim'e bakarken Selim birkaç adımda onların yanına vardı. Şebnem'i kolundan tutup çekti. "Hadi gidiyoruz..." dedi dünyanın en normal şeyini söylermiş gibi bir havayla.

Şebnem boş boş baktı Selim'e. "Nereye?"

"Evet, nereye?" dedi Arda da sinirle. Elini Şebnem'in kolunu tutan Selim'in eline doğru uzattı.

Selim diğer eliyle ittirdi Arda'nın elini. "Sen kes sesini." Tekrar Şebnem'e döndü. "Şebnem kalk şurdan delirtme beni."

"Selim kolumu bırakır mısın?" dedi Şebnem sinirle. Artık sıkmaya başladığı için canı acımıştı. Ne yapmaya çalıştığını da anlayamıyordu. Derin bir nefes alıp devam etti. "Ben burda kalmak istiyorum, sen gidersen iyi olur."

Arda ukala bir tavırla Selim'e gülümsedi. "Şebnem'i duydun."

Selim'in sinirini en üst noktaya taşıyan da tam olarak bu oldu. Şebnem'in Arda'yla kalmayı tercih etmesi, Arda'nın aptal, zafer kazanmış gülüşü... Ne yaptığını bilmeden sertçe Şebnem'i kolundan çekti, Şebnem istemsizce ayağa kalkmış oldu. Neredeyse sürükleyerek kızı dışarı çıkardı. Arda da peşlerinden gelmişti.

Selim sinirle bağırdı Arda'ya. "S.ktir git şurdan lan!"

Şebnem gözlerini daha da büyüterek, öfkeyle Selim'e baktı. "Sen n'aptığını zannediyorsun, kim olarak hayatıma karışıyorsun, kimsin Selim sen?"

Şebnem'in söyledikleri ne kadar canını yaksa da umursamamaya çalışıyordu Selim. "Şebnem, benimle geliyorsun. Ben bunu bir daha söylemeyeceğim."

Şebnem avazı çıktığı kadar bağırdı. "Selim bırak kolumu!"

Arda sinirle ve merakla karışık bir tonda sordu. "Şebnem siz ne zaman tekrar görüşmeye başladınız? Bu defolup gitmemiş miydi senin hayatından?"

Selim Şebnem'e fırsat vermeden lafa girdi. Birkaç adım atıp Şebnem'in önüne geçti, Arda'nın tam önünde durdu. "Seni ilgilendirir mi?"

"Şebnem benimle kalmak istiyor." dedi Arda umursamadan. "Asıl bu seni ilgilendirmez."

Selim sinirle güldü. Şebnem'e dönerek mırıldandı. "Seni ilgilendirmez diyor ya... Seni ilgilendirmez diyor, duydun mu?"

Şebnem kaşlarını çattı, Selim'e boş boş bakarken Selim de ona bakıyordu. Sonra bir an, Selim sinirle Arda'ya döndü, hiç düşünmeden yumruk attı. Arda'nın yere düşüşüyle Şebnem şaşkınlık ve şok içinde "Selim!" diyebildi sadece.

Arda ayağa kalktı, Selim tekrar bir hamle yapmaya kalkacakken Şebnem Selim'in iki elini tutup arkasında birleştirdi, çekiştirerek götürmeye çalışıyordu Selim'i. Ne yapacağını, ne düşüneceğini şaşırmıştı, sadece burdan kurtulmak istiyordu.