Yarım Kalan Hikaye (ŞebSel)

13.BÖLÜM: Yüzleşme

Aslında yarın gelecekti bölüm ama bitirince ekleyeyim dedim. Yorumlarınızı her zamanki gibi merakla bekliyor olacağım. İyi okumalar. 

--

Aralarında gergin bir bakışma geçtikten sonra Arda sinir bozucu bir ifadeyle Selim'e dikti gözlerini. "İçeri davet etmeyeceksin sanırım?" dedi dalga geçer gibi. 

Selim gülümseyerek başını salladıktan sonra sordu. "Sen nasıl buldun burayı?"

"Çok fazla ortak arkadaşımız olduğunu bilmiyorsun sanırım." dedi Arda gülerek. "Sordum, söylediler."

"Öyle mi? Hatırlat da bir ara hepsiyle ilişkimi keseyim." dedi Selim sinirle. Arda'ya fırsat vermeden devam etti. "Niye geldin?"

"Şebnem'le ilgili konuşacaktım." 

Selim gözlerini kısıp Arda'ya baktıktan sonra cevap verdi. "Dinliyorum." 

"Pek havan yok sanırım, o yüzden kısa kesmeyi planlıyorum." dedi Arda düz bir sesle. "Şebnem'e aşık olduğunu anlamamak için aptal olmak lazım. Lisedeyken İstanbul'a taşındığında herhalde kıza itiraf etti Şebnem de postayı koydu diye düşünmüştüm ama anladım ki Şebnem hala bilmiyor-"

Selim daha fazla dayanamayıp araya girdi. "Ne saçmalıyorsun sen?"

Arda meydan okuyarak devam etti. "Saçmalamıyorum, benden bu kadar nefret etmenin başka bir sebebi olamaz. Şebnem'e ilgim yüzündendi." 

"Senden nefret etmiyorum Arda, o kadar önemli biri değilsin benim için." dedi Selim gülümseyerek.

Arda da karşılık vererek güldü. "Bu kendini beğenmiş cümleleri bana satamazsın sen. Sonuca geliyorum, Şebnem'in bunu hala bilmesini istemiyorsun belli ama arkadaşı olarak da olsa etrafında bulunmanı istemiyorum. Şimdi değilse bile Şebnem bir gün benimle olacak."

Selim dişlerini sinirle sıkarken sordu. "Etrafında bulunursam ne olurmuş?" dedi umursamadığını belli eden alay dolu bir sesle.

Arda düşünmeden cevap verdi. "Eğer sınırları aşarsan, senin büyük aşkını Şebnem'e ben duyurmuş olurum." 

Selim bir an ne diyeceğini bilemeyip afallasa da toparlanması kısa sürmüştü. İnanamayan gözlerle Arda'ya baktı. "Sana inanacağını düşünmüyorsun dimi?"

"Şüphelenmesi bile yeter dimi?" dedi Arda Selim'i taklit ederek. "O zaman eminim kendisi senden uzak durmak ister. Ama bence yıllar önce yaptığın gibi kendi kendine gitmelisin."

Selim sakinliğini daha fazla koruyamayarak Arda'yı yakasından tuttuğu gibi duvara yapıştırdı. "Beni tehdit edecek adam değilsin sen Arda." dedi fısıltıyla. Ellerini iyice sıkarken devam etti. "Git Şebnem'e ne anlatıyorsan anlat, umurumda değil. S.ktir git şimdi burdan." Yakasından çekip ittirirken ellerini de çekti. Cevap vermesini beklemeden arkasını dönüp kapıyı kapattı, Arda da zaten bir şey demeyecekti.

"Kahven soğudu." dedi Can Selim'in içeri girdiğini görünce. "Kim gelmiş?" 

"Arda." dedi Selim soğuk bir sesle. "Beni tehdit etti." Sesi tedirgin çıkmıştı, Arda'nın karşısında belli etmemek için uğraşsa da gerildiği bir gerçekti.

"Neyle?" dedi Özgür merakla.

"Şebnem'den uzak durmazsam ona aşık olduğumu söyleyecekmiş." 

"Biz bir şey mi kaçırdık?" diye sordu Özgür. "Nereden biliyor?"

"Tahmin." dedi Selim kaşlarını kaldırarak. Alaylı bir sesle devam etti. "Herif aptalın tekiydi, beynini benim için kullanmaya karar vermiş."