Mert Şenel "Şaraplar ve kadınlar"
Medya; ATEŞ ACAR
________________________
"Şaka bu dimi?" Dedim gülerek. Şakaydı kesin şakaydı yani. Bu olamazdı. Ateş bunu yapmazdı. Yapmazdı dimi?
Gözlerim el ele tutuşan ellerinden ayrılmıyordu.
"Nilcim bizi tebrik etmek istemez misin?" Dedi cemre sahte gülümsemesiyle.
"Neyden bahsediyorsun? CEMRECİM." Dedim ismini bastıra bastıra söyleyerek.
"Abinle biz sevgiliyiz." Dedi cemre heyecanla.
"Abimle?" Dedim gülerek. Şuan bana delirmiş gibi baktıklarından emindim ama kahkahalarımı durduramıyordum. Sanırım kafayı yemiştim.
"Abicim." Dedim sırıtarak. "Tebrik ederim." Dedim sarılarak. Ateşin kulağıma homurdanmasıyla daha da gülmüştüm.
"Abini s*keyim Nil." dedi sinirle kulağıma.
"Yaa çok yakışıyorsunuz hep birlikte olun olur mu?" Dedim sahte gülümsememle.
Yalan yakışmıyorlardı.
"Ben hep sizi birlikte hayal etmiştim. Bugüne kısmetmiş." Dedim samimi olduğuna inandığım ama sahte gülüşümle.
Yalan hayal falan etmemiştim.
"Nil ben seni böyle bilmiyordum. Son kavgamızdan sonra bana sinirlenirsin diye düşünmüştüm ama şimdi o kadar tatlısınki." Dedi Cemre kahkaha atarak.
"Yaa canım içeri geçsenize ayakta kaldınız." Dedim. Sırıtmaktan ağzım yamulmuştu sanırım.
Aklımdan türlü türlü işkenceler geçiyordu. Acaba ne yapsaydım? Cemreyi saçından tutup dışarı mı atsam? Yoksa direk öldürsem mi? Öldürmek mantıklıydı.
Ateş bana inadına yapıyordu. Sırf kavga ettiğimiz için Cemreye çıkma teklifi etmişti. Ama bende Nilsem onu çıldırtmasını bilirdim.
Ateşle, Cemre oturma odasına geçtiklerinde bende karşılarına oturmuştum.
Cemre, Ateşe sokulmak için herşey yapıyordu ama Ateş eminimki birazdan patlayacaktı.
Ben ise sadece gülüyordum. Kafayı yemediğimden emin değildim, yemiştim bence.
"Yaa ben ne diyorum bende sevgilimi çağırsam çift çift takılırız ne güzel." Dedim gülerek.
Hadi bakalım Ateş bey elmi yaman beymi yaman!
Ateş sinirle gözlerime bakıyordu. Ben ise gülümseyerek Cemreyi dinliyormuş gibi yapıyordum.
"Aa evet çağırsana çok tatlı olur. Merak ediyorum senin kiminle çıktığını..." dedi Cemre herşeyden habersiz.
"Abicim ne dersin?" Dedim sırıtarak.
Çıldırtma 1; Ateşe abi de.
Çıldırtma 2; Ateşi kıskandır.
"Hem sevgilimi çok özledim görmüş olurum bu gece bende kalır." Dedim masum gülüşümle ama sanırım Ateş beni öldürecekti.
Ateş konuşmuyordu ama patlaması için bir dakikası vardı.
1
2
3
"Senin Abinede sevgilinede..." Diye bağırdı Ateş.
Tühh be daha 1 dakika olmamıştı.
Kahkaha attım, işte bu kadardı. Sen daha Nil Sayarı tanımıyordun Ateş bey.
Ayağa kalktım bileğimdeki tokayla saçımı sıkı bir topuz yaptım.
Kavga ederken saçını açık bırakan kız dayak yerdi, net dayak yerdi.
Cemre olacaklardan habersiz saf saf etrafa bakıyordu. Ama bende Nilsem bunu senin yanına bırakmam Cemre hanım!
Cemreyi saçından tuttuğum gibi kapıya kadar sürükledim. Şiddete karşı olan beni bile çıldırtmışlardı.
"Şimdi çakma sarışın beni iyi dinle! Seni bir daha Ateşin yanında görmeyeceğim, haa eğer görürsem de gerisini sen düşün." Dedim ağlamak üzere olan Cemreye.
Ateş sadece bizi izliyordu. Oysa herşey onun suçuydu. Sırf inadına Cemreyle çıkmak onun suçuydu.
"Ateş bir şey desene şu kardeşine." Dedi bağırarak Cemre.
Güldüm, sanırım hayatımda hiç gülmediğim kadar gülmüştüm.
"Aa abicim bir şey desene bana ayıp olmuyor mu sevgiline? Tühh!" dedim yalancı gülümsememle.
"Hay abinede sanada varya." diye homurdandı ateş.
"Cemre bitti seninle çıkacağımı düşünecek kadar kafayı yemedim henüz. Hadi başka kapıya." Dedi Ateş, ve kapıyı Cemrenin suratına kapattı.
Neydi bu şimdi? Kendini havalı falan zannediyorsa gerçekten de havalıydı lanet olsun. Düz yolda yere yapışan biri olarak bu kadar havalı olamayacaktım. Çünkü ben anca kendimi rezil ederdim.
Banyoya doğru adımlarımı hızlandırdım. Duş almalıydım, kendime gelmeliydim.
Aynaya baktığımda gözlerimden gelen yaşları yeni farkediyordum. O kadar ağlamıştım, gözyaşlarım neden bitmiyorduki?
Banyonun kapısının açıldığını hissettim. Arkamı döndüğümde Ateşi görmem bir oldu.
Bu adam benden ne istiyordu. Canımı yakıyordu. Hemde hiç olmadığı kadar. Bu zamana kadar onun yanında güçlü durmuştum ama şimdi yapamıyordum. Herşey üstüme geliyordu. Ateşin abim olması beni daha da bitiriyordu. Gerçekten abim olmasaydı aramızda bir şeyler olabilir miydi? Ama ben babamı silmiştim. Ona rağmen hayla abim miydi? Ateşe göre kardeş değildik. Ama insanlara göre kardeştik. Bizi bitiren de buydu ya zaten...
Yüzümü Ateşten çekip aynaya baktım. Onun boyu benden uzundu. Onun boynuna geliyordum. Ama o bunu seviyordu. Bazen benimle dalga geçiyordu. Bir keresinde "Keşke çok küçük olsan, seni kollarım arasına saklayabilsem de seni kimse görmese." demişti. Bana her seferinde umut veriyordu. Ama asla ileri gitmiyordu. Kısacası beni sevmiyordu. Benden bir şey saklıyordu. Ama bunu asla öğrenemiyordum.
"Sence de yakışmıyor muyuz?" Dedim kendimin bile zor duyacağı bir sesle.
Elleri belime yerleşti. Arkadan bana sıkıca sarıldı. Burnunu saçlarıma gömdü.
Kulağıma fısıldadı.
"Sen bir tek benim yanıma yakışıyorsun." Dedi mırıldanarak. "Kokunla nefes alıyorum." Dedi. "Yine dönüp dolaşıp sana geliyorum." Dedi insanı rahatlatan sesiyle.
"Sen bana ne yapıyorsun Nil?"
Ben ona ne yapıyordum ki? Ben sadece seviyordum.
Çok seviyordum.
Bölüm sonu.
Hellöö👻
Sonunu heyecanlı bırakmadım hadi yine iyisiniz dhjdh
Ateş bey neler yapıyorsunuz öyle hshs
Bir dahaki bölümde çok şey bekleyin ona göre hazırlanın yani hshsh
Aras bey ortalıkta yoksunuz çıkmanız lazım sanırım hdjsjsjs
"DÜZENLEME YAPILACAKTIR."
"LÜTFEN OY VERMEYİ UNUTMAYIN."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENİ SEVİYORUM
Novela Juvenil"Ateş." Diye fısıldadım. "Beni sevmeyi denermisin?" "Yapamam." Dedi. İşte bir kere daha hayallerim yıkıldı. Bir kere daha kalbim kırıldı. Bir kere daha umutlarım tükendi. Çünkü Ateş beni asla sevmeyecekti.
