"Ateş." Diye fısıldadım.
"Beni sevmeyi denermisin?"
"Yapamam." Dedi.
İşte bir kere daha hayallerim yıkıldı. Bir kere daha kalbim kırıldı. Bir kere daha umutlarım tükendi.
Çünkü Ateş beni asla sevmeyecekti.
~Diğer bölüme göz atmayı unutmayın unutmuş olabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
________________________
Sevgili gelecekte ki ben; Eğer Ateşi unuttuysam bir şeylerin farkına varmışımdır demek. Ha Eğer hayla o öküzü seviyorsam Allah cezanı vermiş demektir. Teşekkürler Başka lafım yok. Gözüm elimdeki telefondan ayrılmazken sinirle mırıldandım. Mesajları okumama gerek yoktu. Onun bir kız olması yeterliydi! Tabi Ayça adında bir erkek değilse!
Hamaktan doğrulmaya çalışırken Ateş uykusunda homurdanmıştı. Uyu sen uyu, bak bakalım neler yapıyorum ben sana! Çapkın desek çapkın da değildi. Ama etrafından kız eksik olmuyordu mübarek. Yakışıklı diye kızlarla konuşacak diye bir kural yoktu. Ben o kuralı ezer,çiğnerdim. Aklımdan geçenleri uygulasam büyük ihtimal Ateş şuan sakat kalırdı. Sakat kalmasa bile elimde kalacağı kesindi!
Elimdeki telefonu sinirle Ateşin üzerine atarken Telefon kırılmasın diye dua ediyordum. Vicdan azabından ölmek, isteyeceğim en son şeydi. Ateş attığım telefona uyanırken ettiği küfürü net bir şekilde duymuştum. Gözleri bana kayarken sinirle mırıldandı. Uykudan uyandığı için bir şeyleri idrak etmeye çalışıyordu. Ellerini saçlarından geçirdiğinde sinirlenmişti. Çok sinirlenmişti!
"Mantıklı bir açıklama bekliyorum." Dedi. Sesindeki ton tehdit eder gibiydi.
Ellerimi belime koyduğumda savunmaya geçmiştim bile. "Sen var ya pisliğin tekisin." Sesimin titremesinden nefret ettim. Böyle durumlarda duygusal olmaktan nefret ediyordum.
"Bana sövmek için mi telefon attın anasını satayım?Yine ne yaptım!" Sesindeki alaycılık insanı sinir eden türdendi.
"Hiç bitmeyecek dimi? Senin etrafında ki kızlar hiç bitmeyecek. Sen de hiç vazgeçmeyeceksin." Dedim mırıldanarak. "Cemresi ayrı ,Öyküsü ayrı şimdi de Ayçası çıktı!" Sesim olduğundan fazla çıktığında bağırmama engel olamamıştım.
Ateş hamaktan ayağa kalktığında sinirle bir küfür etmişti. Üzerime doğru geldiğinde bir adım geriye gitmiştim.
"Peki sen?" Dedi alayla. "Etrafında ki erkekleri sayayım mı Nil! Ha gerçi hangi birini sayayım? Arastan mı başlasak?"
"Ayça kim?" Dedim sinirle. Onun dedikleri umrumda bile değildi. O hep kırardı ben de aptal gibi onu sevmeye devam ederdim. Bu hep böyleydi.
"Ne?" Dedi sersemce. "Hangi Ayça?"
Ellerimle saçlarımı dağıttığımda bağırmamak için kendimi zor tutuyordum. "Başka Ayçada mı var?"
"Nil ne saçmalıyorsun?" Dedi sinirle. "Ödev yaptığım kızdan mı bahsediyorsun?"
"Ödev falan bilmem ben, orada Ayça diye bir kızla mesajların var!" Şuan hiç bir şey umrumda değildi. Tek derdim o kızı öğrenmekti.
Ateş üzerine attığım telefonu hamaktan alırken ellerini saçlarından geçirmişti. Sinirliyken bile havalı olması normal değildi bence. Hayla WhatsApp açıkken Ayça denen kızla mesajlaşmalara girdi. Açtığında gözleri beni bulurken elindeki telefonu sinirle elime vermişti.
