SENİ SEVİYORUM

19

Sıcak Şarap ' Batuhan Kordel

Önceki bölüme bakmayı unutmayınız.

--------------------------

Elimde bir uçurtma vardı. Ellerimin arasında iplerinden sıkı sıkı tutuyordum. O uçurtme benim ellerimden kaydı. Ama biri benim ellerimden tuttu.

Ateş beni ellerimden sıkı sıkı tutuyordu,bırakmıyordu.

"Nasıl?" Dedim mırıldanarak. Saçlarım kulağımın arkasından kaydığında o benden önce davrandı. Saçlarımı özenle düzeltti. Şuan ne durumdaydım bilmiyordum. Sevdiğim adam "Benimle kalmanı istiyorum." diyordu. Ne yapmalıydım bir fikrim yoktu. Yıllardır sevgimle umut beslediğim adam ellerimden tutmaya başlıyordu. Mutlu olmam gerekti. Olamıyordum.

"Benimle kalmanı istiyorum güzelim." Bir cümleyi nasıl bu kadar kolay söyleyebiliyordu aklım almıyordu. Aynı evin içinde onunla kalmamı istiyordu. Aynı evin içinde aynı nefesi solumamızı istiyordu. Ateş beni yanında istiyordu. Sevdiğim adam gittikçe beni uçurumun kenarından alıyordu.

Çocukluğumu yaşayamamıştım. Annem işkolikti. Babamı bilmiyordum. Sadece annemle kavga ettikleri günler aklımdaydı. Her istediğim oluyordu. Her istediğim önüme geliyordu. Ama benim istediğim bu değildi. Bakıcıların kucağında büyümek değildi istediğim. Anne ve babamdı. Annemin beni çok sevdiğini biliyordum. Yeri gelince sabahlara kadar başımda beklediğini bilirdim. Öldükten sonra da beni sevdiğini biliyordum. Şimdi ise Ateşle büyümek istiyordum. Yaşamayadığım çocukluğumu Ateşle yaşamak istiyordum.

Birşeyler yanlıştı. Herzaman öyleydi. Hayatımda birşeyler herzaman yanlıştı. Şimdi ise şuan yanlış geliyordu. Ateş benim için şuan yanlış geliyordu.

"Neden?" Sesim olduğundan fazla çıktığında duygularıma engel olamıyordum. Ateşin gerilen yüzü sorduğum sorunun kanıtıydı. Sorgulamak bize göre değildi. Yaşadıklarımızı,dengesiz hallerimizi sorgulamazdık. Ama şimdi öyle değildi. Bana yaklaşmasının bir nedeni olmalıydı.

"Nedeni mi olması gerekiyor?(!)" Sinirli çıkan sesi benim de gerilmeme sebep oluyordu. Onunla kalmak hayal gibi geliyordu. Her sabah onunla uyanmak,aynı havayı solumak hayal gibi geliyordu. Beni yanında istemesine mutlu olmuştum. Yanlış olduğunu bile bile mutlu olmuştum. Birşeyleri farkına vardım. Onun kalbi başkasına aitken onu sevmenin yanlış olduğunu anladım. Ateş benim için yanlıştı. "Benimle kalmanı istiyorum." Dedi. "Benimle uyumanı,benimle kitap okumanı, benimle yemek yemeni, her anını benimle yaşamanı istiyorum." Oturduğumuz sandalyede kolları sıkıca belimi tutarken hiç bırakmayacakmış gibi sarıldı.

"İstemiyorum." Dedim tek nefeste. Gerilen bedenini hissettiğimde ondan ayrılmam bir kaç saniyemi almıştı. Oturduğumuz sandalyeden kalkmam uzun sürmemişti. Önüme gelen saçlarımı omuzlarından sarkıttığımda biraz olsun rahatlamıştım. Mavi gözlerim Ateşe kaydığında ellerini dağınık saçlarından geçirmişti. Beynimi kemiren birşey vardı. Düşüncelerimi değistiren birşey vardı. Kalbim onu isterken beynim istemiyordu.

Kalbimle hareket etmek istiyordum. Mantığım buna engel olmasaydı kalbimi dinlemek isterdim. O bana doğru yolu gösterirdi,göstermesi gerekirdi.

"İstemiyorsun?" Sesindeki ton bana sinirlenmek istemiyor gibiydi. Yada ben herzamanki gibi saçmalıyordum. Mavi gözleri beni izlerken ondan kaçmak istedim. Öyle bakmamasını istedim. Gözler gerçeği görür derlerdi. O bendeki gerçeği görüyor muydu?

Aşk giderdi sevgi kalırdı. Benim Ateşe sevgim sonsuzdu. O benim sevgimi görüyor muydu?

"Neyi istemiyorsun?" Dedi sinirle yerinden kalkarken. "Benimle kalmamayımı yoksa benim gibi bir şerefsizi sevmeyi mi istemiyorsun?"