"Ateş." Diye fısıldadım.
"Beni sevmeyi denermisin?"
"Yapamam." Dedi.
İşte bir kere daha hayallerim yıkıldı. Bir kere daha kalbim kırıldı. Bir kere daha umutlarım tükendi.
Çünkü Ateş beni asla sevmeyecekti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"ATEŞ ACAR"
_______________________
Gözlerimi yavaşça açarken zilin sesi daha net gelmişti. Matematik dersini uyuyarak geçirmiştim. Kafamın için de dönenleri bir nebze unutmak için uyumayı tercih etmiştim. Bir hayalim ya da bir amacım yoktu. Okumak için okuyordum. Okul umrumda bile değildi. Ama eğer bir gün işe girdiğim de işe yarayacağını biliyordum. Bankada bana ait yüklü bir para olsa da kullanmak istemiyordum. Annemden kalan paraya dokunmak bile istemiyordum. Ama ihtiyaçlarımı karşılamak için kullanmak zorundaydım. Kullanıyordum da.
Çantama masadaki bir kaç defteri atarken omzuma asmıştım bile. Adımlarım yavaş yavaş giderken başımı yerden kaldırmıyordum. Kimseyle gözgöze gelmek istemiyordum. Kimsenin bana bakmasını istemiyordum. Kimse bana acısın istemiyordum. Gözlerimin ağlamaktan şiştiğinin farkındaydım ama umrumda bile değildi. Çirkinim ya da güzelim artık hiçbirşey umrumda değildi. Hayat bana çok şey öğretmişti. En başta acıyı, çaresiz kalmayı öğretmişti. Annem gittikten sonra herşey çok farklıydı. Babam birden bire evlenmişti. üvey abim olduğunu öğrenmiştim. En kötüsüde aşık olmuştum. Olmamam gereken birine deliler gibi aşık olmuştum.
Pişmanmıydım? Belki çok belki de değildim.
Gözlerimi yerden ayırmadan yürürken birine toslamıştım. Çantamla birlikte yere düşerken sinirle başımı kaldırdım. Allahım neden ben? Neyle sınanıyorum ben?
Gözlerim bana çarpan kişiye bakarken bunun öykü olduğunu görmüştüm. Allahım lütfen öldürürsem hapise girmeyeyim lütfen. Çok amin.
Hırsla yerden kalkarken gözlerimden ateş çıktığına emindim. Sinirlerime hakim olmaya çalışırken sertçe konuşmaya başlamıştım.
"Dikkat etsene biraz."
"Sende önüne bakmayı denesene biraz." Dedi iğneleyerek.
Ellerimi yumruk yaptığım da dibine kadar girmiştim.
"Allah yarattı demem o çiyan saçlarını yolarım anladın mı elimde kalırsın düzgün konuş." Dedim bağırarak.
"Allah allah hadi denesene. Yerse tabi." Dedi sırıtarak.
Kaşınıyordu. Ama bende Nilsem kaşımasını bilirdim.
Kulağına yaklaştığım da fısıldadım. "Bak bakalım yiyormuymuş yemiyormuymuş?"
Ellerimi saçlarına doladığım da çığlık çığlığa bağırmaya başlamıştı. Yüzüne tokat attığım da yere düşmüştü. Defalarca kez tekme attığım da çığlıkları artık ağlamaya dönmüştü.
Birinin beni çekmesiyle tekmelerim yarıda kesilmişti. Bitanede beni tutan gerizekalıya yapıştırmayı düşünüyordum. Sinirle debelenirken belimden daha da sıkı tutulmuştum.
