mistake

chapter 6 : the heart wants what it wants

Beni parçalara ayırdın,
Yıldızlar gibi parlatıp çığlıklar attırdın.

~•°•~•°•❅•°•~•°•~

08.11.2017
Kucağımdaki kollarımın arasına hapsettiğim yastığı uflayarak daha çok sıktım. Televizyonda gösterilen filmden oldukça sıkılmıştım. Saçma bir bilim kurgu filmiydi. Bir grup insan çirkin, iğrenç bir yaratığı bir türlü yok edememişti. Üstelik bu iğrenç yaratığı kendileri yapmıştı.

Jungkook, ufladığımı duymuş, televizyona bakan gözlerini bana doğru çevirmişti.

"N'oldu? Sıkıldın mı?"

Bir şey söylemeyip kafamı onaylarcasına salladım. Masadaki kumandaya uzandı ve alıp televizyonu kapattı ve neşeli bir sesle konuştu.

"Bende sıkılmıştım zaten. Bitmesi için dakika sayıyordum."

Yüzümde bir tebessüm oluşurken o tebessümü yok edecek bir şey farkettim.
Eğilirken üzerindeki gömleğin ilk iki düğmesi açık olduğundan göğüsü gözüküyordu. Ama anormal olan bir şey vardı. Gömleği teninin altındaki beyaz sargıyı kapatmayı durdurana kadar ben orada o bezin olduğunu fark etmemiştim. Kaşlarım çatılırken içime büyük bir endişe doğmuştu. Kucağımdaki yastığı bir tarafa fırlatıp arkasına yaslanan Jungkook' un yanına doğru koltuğun üstünde hızlıca sürünerek yanına ulaştım. Jungkook bir anda beni yanında bulunca kafasını bana döndürdü.
Kaşlarım çatık, gözlerimi göğüsünün üzerine sabitlemiş bir şekilde hızlıca parmaklarımı, gördüğüm bezi açığa çıkarmak için gömleğine doğru siper ettim.

Ekoseli siyah-gri gömleğini kenara doğru itip beyaz bezi ortaya çıkardım. Tam kalbinin üzerindeydi. Üzerinde beklediğim kan gibi herhangi bir şey yoktu. Parmaklarımı bezin üzerine bastırıp başımı Jungkook'a doğru kaldırdım. Gözlerini bana dikmiş, yüzünde hafif bir tebessüm vardı.

"Ne oldu burana Jungkook? Bir yere yanlışlıkla mı çarptın? Yoksa biri sana zarar mı verdi? Yoksa-"

Dudaklarımın üzerine kapanan parmaklar ile sözlerim kesildi. Jungkook dudaklarının arasından bir kıkırtı bırakırken dudağımın üstünde olan parmağını çekti ve yanağımı okşadı.

"Endişelenme, lütfen. Kötü bir şey olduğu yok, kartanem."