mistake

chapter 13 : open sores and remedy

Lütfen bir çare bul bana
Kalbimi tekrar attıracak bir çare
Ne yapayım şimdi?
Lütfen kurtar beni, başka bir şans ver
Lütfen ver

~•°•~•°•❅•°•~•°•~

İyiyim.. iyiyim ama iyi değilim
Buna alıştım diyorum kendi kendime
Acı çekmeye alıştım.
Beslediğim küçük umutların gözlerimin önünde intihar edişine alıştım.
Ama sanki ilk kez çekiyorum bu acıyı, daha önce hiç tatmamış gibi..
Sanki daha önce bana bunları hiç yaşatmamış gibi..
Onu o kızla daha önce hiç görmemişim gibi..

Ama şimdi ki acımın neden böyle hissettirdiğini biliyorum.
Onu onunla öyle gördüğüm için değildi bu acı.
İçimde ölen umutlarımın ve güvenimin cesetleri kalbimi ortasında çürümeye çoktan başlamış olsalar da, hala dirilmek için çığlık çığlığa bağırıyorlardı.

'Senin ne yaptığını bilmiyor muyum?' dedi Taehyung.
Ben bilmiyordum mesela. Ne yapmıştım ki ben?
Onu haddinden fazla mı sevmiştim? Ya da ona kendimden daha çok güvendiğim için miydi bu suçlama? Belki de onu beklediğim içindi.
Yaptığım hata buydu. Jungkook bu yüzden nefret ediyordu benden.
Bütün nefreti hak eden tek kişi bendim.

Arabanın yolcu camından yüzüme yansıyan hareketli şehirin ışıkları gözlerimi kamaştırırken iki gündür içimde hissettiğim bu garip hüzünlü his, orayı kendine yuva edinmiş gibiydi. İki gündür kafamda Taehyung'un dedikleri çalıyordu ve ben susturamıyordum.
Ne dediğini anlamak için kafa patlatmıştım ama ulaştığım sonuç bir hiçti.

Şimdi ise Jimin' in dün bahsettiği akşam yemeği mevsuzunu gerçekleştirmek için yola çıkmıştık. Hiç keyfim yoktu ama Jimin için bir şey diyememiş ve kabul etmiştim. Tabi biraz da Taehyung ile aramızda olan konuyu pek açıklayamadığım içindi.

Arabada çalan kısık sesli müzik ve karanlık olan arabanın içi uykumu getiriyor, başımı dik tutamıyordum. Biraz daha gideceğimiz yere geçikirsek ben çoktan uyumuş olacaktım sanırım.

Bugün Jimin şirketten erken gelmiş ve birlikte vakit geçirme zamanı bulmuştuk. Her şeyi bir kenara koyarsam bu saçma evlilik olayından tek kârlı çıktığım şey, Jimin ile arkadaş oluşumdu. Gerçekten çok tatlı ve güler yüzlüydü. Birçok şeye şakacı bir şekilde bakıyormuş gibi görünse de aslında içten içe ciddi bir tavrı olduğunu fark etmiştim. Dün ve bugün benden Taehyung ile aramızda ne olduğunu öğrenmeye çalışırken gerçekten sinirli görünüyordu. Siniri bana değil de, Taehyung' a gibiydi. Onunla konuştu mu bilmiyorum ama ben bir şekilde onu geçiştirmiştim.

Jungkook ile aramızda olan geçmişi öğrenmesi isteyeceğim en son şey bile değildi.

Araba hareket etmeyi durdurduğunda başımı zorlukla koltuğun başlığından kaldırıp kendime gelmeye çalıştım. Gözlerimi kapatıp kaşlarımı kaldırdığımda elimle gözümün üstünü ovuşturdum. Uyku göz kapaklarımın üzerine oturmuş, onları açmama izin vermiyordu.

"Uykun mu geldi?"

Jimin başını eğerek konuştuğunda gözlerimi ovuşturmayı bırakıp ona doğru döndüm ve dudaklarıma küçük bir gülümseme kondurdum.

"Evet, gözlerimi zor açıyorum."

Yüzündeki gülümsemeyi büyütüp yerinde doğruldu.

"Dışarı çıktığımızda açılır uykun. Hadi gidelim."