mistake

chapter 11 : take my hand

Farket beni ve elimi tut
Biz neden yabancı gibiyiz..
sevgimiz güçlü olmasına rağmen?
Neden bensiz hayatını sürdürüyorsun?

~•°•~•°•❅•°•~•°•~

05.09.2017
"Tanrım! Gerçekten çok gerginim Jisoo."
Beyaz mermerlerde gözlerimi gezdirirken aynı zamanda hızlıca olduğum yerde bir ileri bir geri yürüyordum.

"Bak sakin ol, tamam mı? Herşey çok iyi geçecek."

Dolanmayı bırakıp olduğum yerde dikildim ve oflayarak başımı yukarı kaldırıp gözlerimi tavana diktim. Bu cümlelerin gerginliğimi giderme de hiçbir etkisi yoktu. Sözde bugün yanıma gelip ben Bay Lee' nin yanına girene kadar beni sakinleştirecekti.

"Ah, bu dediklerin hiç bir işe yaramıyor Jisoo. Ne olurdu bugün yanımda olsaydın?"

Sadece yanımda olup elimi tutsa yeterdi. Rahatlamak için sadece buna ihtiyacım vardı.

"Biliyorsun, teyzem ayak bileğini çatlatmasaydı şimdi yanındaydım. Kendi başına lavaboya bile gidemiyor. Yanında olamadığım için özür dilerim."

Derin bir nefes verip görmeyeceğini bildiğim halde başımı iki yana salladım ve gülümsedim. "Dileme. Senin bir suçun yok ki."

Geçen hafta sunum ödevimi yapamadığım için Bay Lee bugüne ertelemişti. Aşırı stres ve gerginlik içindeydim ama sorun yapacağım sunumda değildi, sorun başlı başına Bay Lee idi. O kadar arıza bir adamdı ki, ben sunumumu hiç takılmadan akıcı bir şekilde yapsam da kendi kendine bir kusur yaratacağına adım kadar emindim. Somurtkan ve uyuz herifin tekiydi.

"Bak, eğer kendi elini tutarsan belki rahatlarsın."

Dudaklarımdan bir of nidası dökülürken bitkin bir sesle konuştum.

"Bunun işe yarayacağını sanmıyorum."

"Denemeden bilemezsin Jennie." Gözlerimi devirip dediği şeyi denemeye karar verdim. Telefonumu omzum ve kulağım arasına sıkıştırıp iki elimi birbirine kenetledim ve gözlerimi yumdum. Şuan çok saçma bir şekilde göründüğümden adım kadar eminim.

"Yaptın mı?" Dedi meraklı bir sesle Jisoo. Ellerimi aynı şekilde tutmaya devam ederken evet diye yanıtladım onu.

"Peki, işe yaradı mı?"