hij en ik

5

"denk aan ons! Denk aan het geld"

"maar.."

"nee Natas je moet echt voorzichtiger zijn"

"maar ik ben zwanger"

Wat? Zwanger? Ik stond te luisteren voor de deur van Natasha's kamer. Niet dat ik iedereen afluister ofzo maar ze was aan het schreeuwen, goed genoege rede. Tegen wie zou ze het hebben? Zou het die Berto zijn? Ik kreeg een misselijk gevoel. Zwanger..pff

"van Berto?"

"ja.."

"godver Natas"

Het was niet Jeremy.. Toen hoorde ik iemand aankomen. Snel ging ik in het midden van het gangpad lopen. Christina kwam aanlopen.

"het eten is klaar"

Ze liep door naar Natasha's kamer. Snel ging ik naar beneden. Ik moest het Jeremy vertellen, het kon niet langer. Na het eten zal ik het zeggen, dit verdiende Jeremy niet.

Natasha straalde. Hoe kon ze nou zo stralen na zo'n gesprek? Een paar minuten geleden leek ze nog zo overstuur, het leek zelfs of ze huilde. Ik keek naar Natasha's ogen maar er waren geen sporen van tranen of zoiets.

"ik heb goed nieuws"

Jeremy nam een slok van zijn koffie wat achteraf misschien toch niet zo'n goed idee was..

"Jeremy je wordt vader!"

Jeremy verslikte zich en spuugde de koffie uit. Wat? Hoe kon ze nou zeggen dat het kind van hem was!? Ik walg van die bitch.

"hij is al vader" zei ik

Natasha keek me beledigd aan. Ze had elk moment 'spelbreker' kunnen sissen.

"ja wat? Is toch zo"

Iedereen negeerde me, ook Robin. Ik heb geen zin om naar die bullshit van Natasha te luisteren. Ik stond op en liep weg. Ik was halverwege de trap toen Robin me achterna kwam. Ik bleef staan en liet me knuffelen. Ik begraafde mijn gezicht in zijn shirt en ademde zijn heerlijke geur in.

"wat is er?"

"ze is niet zwanger van Jeremy, het is gewoon zo gemeen van der, hoe kan ze!?"

Ik hield hem wat steviger vast en vertelde wat ik allemaal had gehoord en gezien.

"weetje tegen wie ze het had?"

"nee"

"hey rustig maar, het komt wel goed, misschien is het beter om het even te laten rusten"

Hij kuste mijn voorhoofd.

"ik ga nog even slapen"

Ik liep de trap op en keek hem nog even aan voor ik de hoek om ging. Hij had een bezorgde blik in zijn ogen, of niet? Ik was moe.. Ik moest maar eens gaan slapen.

Ik probeer mijn ogen open te doen maar mijn oogleden zijn zwaar. Veel te zwaar en ze vallen weer dicht. Het is warm..heet. Ik zweet op alle plekken die je je maar kunt bedenken. Met moeite leg ik een hand op mijn hoofd. Naast dat mijn hoofd en haar drijfnat is van het zweet ben ik gloeiend warm. Koorts. Ik wilde rechtop zitten maar mijn kamer leek te draaien en mijn hoofd weegde duizende kilo's. Dit is niet goed. Het was zelfs een soort eng..ik had hulp nodig..

"help" probeerde ik te roepen maar er kwam eerder een gepiep uit mijn mond. Wat nu? Ik raakte in paniek.

"help" deze keer iets harder.

Ik ademde in en probeerde zo hard als ik kan

"help"

Het kwam er waarschijnlijk niet echt hard uit maar het was alles wat ik kon. Ik hoorde dat er iemand aan kwam. Godzijdank. Mijn ogen probeerde ik open te doen, ik zag een wazige flits van Christina en ze vielen weer dicht. Hoofdpijn..zo'n hoofdpijn. Ik was niet echt bij bewust zijn. Christina legde iets op mijn hoofd, gaf me iets te drinken en ik probeerde een pilletje ofzo in te nemen maar mijn lichaam werkte niet mee.

"je bent goed ziek meis" zei ze.

Ik viel weer in slaap. Voor mijn gevoel werd ik 5 minuten later wakker maar ik had uren geslapen. Er stond een emmertje naast mijn bed. Ik kon weer normaal bewegen en denken, gelukkig. Wel had ik hoofdpijn, misselijk en ik had koorts. Ik stapte uit bed en liep naar beneden om wat eten te halen. Toen ik weer boven kwam hoorde ik weer een gesprek uit Natasha's kamer komen.

"misschien is het toch beter als we het afkappen"

"wat? Maar vanochtend wilde je het nog zo nodig doorzetten, het is te laat"

"dit kan je niet maken natasha"

Ik voelde wat eten naar boven komen. Shit ik rende als een gek naar mijn kamer voor de emmer. Christina kwam de kamer binnen.

"gaat het nog? Ga maar even liggen"

Ik kreeg nog een paracetemol en at nog wat en ik viel weer in slaap.

"Noa wakker worden we gaan eten"

Christina schudde voorzichtig aan mijn arm. Ik voelde me al stukken beter. Ik deed mijn haar snel in een knot en hoe mijn gezicht eruit zag kon me even niks meer schelen. Ik liep door de gang. Wacht..nee Berto liep voor me. Was het hem echt? Ja het was hem echt. Dus tegen hem was Natasha aan het praten. Of niet? Hij bleef voor me lopen en ik liep stilletjes achter hem aan. Zijn bruine lange vetterige haar zwaaide heen en weer als hij loopte. Ik vond dat zo lelijk, mannen met van dat lange vette haar, hoe kon Natasha dat nou aantrekkelijk vinden? Jeremy zag er vergeleken met hem veel beter uit. Natasha gaf hem een zoen en gaf hem wat geld. Naja wat geld..heel veel geld. Waarvoor zou dat zijn? De deur ging dicht en Natasha draaide zich om. Ze zag me staan en keek me met een doorzoekende blik aan. Dit kon denk ik niet veel goeds betekenen...

Dit is een iets korter deel, het volgende zal wel langer worden!