hij en ik

33

We zijn nu een week verder. Robin herstelt snel, over een paar dagen mogen we naar huis. Robin en ik hebben ons eigen huisje in de buurt van mijn school gekregen van Jeremy. Ook al had hij geld genoeg ik wilde niet een te groot huis ofzo daarom hebben we een klein flatje. Prima voor Robin en mij. Jeremy zorgt ervoor dat het mooi wordt ingericht en klaar gemaakt voor wanneer we naar huis mogen. Mijn vader gaat bij mijn tante wonen zodat zij hem in de gate kan houden en kan helpen in verband met zijn verlamming. Gelukkig woont mijn tante dichtbij en kan ik hem regelmatig bezoeken. Jeremy is op vakantie naar Kreta. Hij wilde niet terug naar het landhuis tot alles schoon en gerepareerd is. We hebben nog contact via skype.  Hij schijnt alweer een nieuwe vriendin te hebben :'Kyra'.

"vanavond is er een concert hier in het ziekenhuis" zei Robin

"echt? Hoe weet je dat?"

"zei de zuster, zullen we gaan? Het stelt niet veel voor hoor maar misschien is het leuk"

"ja, goed idee" 

Ik glimlachte en gaf hem een kus.

"moet ik iets speciaals aan?" vroeg ik

"nee, niet dat ik weet"

"oke"

We keken nog wat films die middag. Dat was wat we voornamenlijk deden. Wat moesten we ook anders doen? Zo bijzonder was het er ook niet. Van Jade, Isabella en Kate kreeg ik wat huiswerk mee dat ik kon maken. Robin hielp me als ik het niet snapte maar ik besteedde er niet veel aandacht aan. Ik wist dat ik mijn schoolwerk goed moest bijhouden maar met zo'n knappe jongen als Robin de hele dag naast me kan ik me toch niet op zoiets saais concentreren?

Ik stijlde mijn haar nog snel voordat Robin me zou komen ophalen voor 'het concert'. Ik wist niet wat ik moest verwachten maar zorgde er maar voor dat ik er mooi uit zag. Naja mooi.. Zover ik kon 'mooi'. Hier in het ziekenhuis had ik niet veel kleding. Ik deed een rood, strak jurkje aan en wachtte. Na 5 minuten stond Robin in de deuropening met een roos. Net als toen we in het theater danste. Ik glimlachte en pakte de roos aan. Hand in hand liepen we de gangen door. Het lopen ging ons steeds beter af. We kwamen bij de ruimte van het 'concert'. Ziekenhuisbedden waren aan de kant gezet of werden nog snel een gang in gereden. Langs de kant stonden allemaal stoelen met tafeltjes. Er hing een discoballetje aan het plafond en er waren geluidsboxen overal neer gezet. Aan een wand stonden wat instrumenten. Zoals Robin zei het stelde niet veel voor. Robin en ik zochten een taveltje uit en gingen zitten. Een zuster kwam langs

"willen jullie wat drinken?"

Ik vroeg om wat thee en Robin hoefde niet zei hij. De lichten dempte ietsje en er verscheen een of andere bn'er. Ik kende niet veel bn'ers, ik hield niet van Nederlandse muziek of van dat soort progamma's met van die bn'ers. Natuurlijk keek ik wel wat maar niet veel. In dit geval kende ik de man niet. Hij begon kerst liedjes te zingen. Dat is waar ook, het is bijna kerst. De tijd is erg snel gegaan. Veel mensen genoten van de muziek maar ik vond het niks en Robin ook niet.

"wat vind jij?" vroeg hij

"hmm"

"ik geef je helemaal gelijk, we gaan wel"

Hij pakte mijn hand en we liepen de ruimte uit. Hoe verder we weg liepen hoe zachter de muziek werd. Toen hoorde ik heel zachtjes een bekend lied. Welk lied was het nou?

"wacht ik ken dit" zei ik

Ik bleef stil staan en liep een stukje terug. Nu wist ik het. Het was 'kiss me' van ed sheeran, het lied waarop we danste in het theater. Ik draaide me om. Ik wilde zeggen welk lied het was maar hij had al lang een grote glimlach op zijn gezicht wat betekende dat hij het wist. Kriebels gingen door mijn buik en hij pakte mijn hand. We begonnen rustig te dansen in de gang van het ziekenhuis. De glimlach was niet van mijn gezicht te krijgen. Ik draaide een rondje onder zijn arm door. We stonden uit elkaar met nog een hand vasthoudend. Het was zo lang geleden maar ik wist het nog als de dag van gister. De pasjes zal ik altijd onthouden. Ik zie mezelf al voor me. Als een oud oma'tje en Robin als een oud opa'tje en we zullen nog steeds zo dansen. Ik begon zachtjes de tekst mee te zingen en Robin lachte lief naar me. Ik draaide zijn armen in en toen deed hij iets anders. Hij liet me half vallen maar ving me op. Ik hing nu horizontaal met nog maar een been op de grond. Op mijn rug Robins sterke arm. Zijn gezicht was heel dichtbij en ik zong nog steeds het lied mee. Hij glimlachte en wachtte geduldig tot ik de laatste zin had gezongen en hij zoende me. Langzaam tijdens het zoenen ging ik op mijn eigen benen staan. Ik wist namenlijk niet hoelang hij het zal houden. Zijn armen hielden me nog steeds stevig vast. Ik kreeg het er heerlijk warm van. Toen stopte hij en we deden onze ogen open.

"mijn lieve, leuke, prachtige, grappige, schattige, slimme..gewoon perfecte Noa'tje.."

Hij keek me diep in mijn ogen. Zijn mooie ogen..

"en ik zal altijd van jou zijn"