hij en ik

20

Zonlicht scheen door het raam. Ik lag bij Robin in bed. Langzaam opende ik mijn ogen en keek naar hem. Hij sliep nog. Langzaam ademde hij diep, zijn ogen gesloten en zijn gezicht ontspannen. Wat zou er allemaal in zijn hoofd gebeuren? Ik streelde zijn haar maar hij reageerde niet. Vredig en rustig sliep hij. Zijn gezicht was zo mooi.. Ik sloop naar beneden en maakte een ontbijtje. Het was nog zo mooi weer terwijl het alweer het eind van de vakantie was. Het uitzicht op het bos was heel mooi. Heel rustgevend en vredig. Dat is wel goed voor ons denk, iedereen zal wel gespannen zijn vanwege die Arthur. Ik ook wel een beetje maar veel minder dan de rest. Iedereen hier is veel bezorgder dan ik ben, vooral mijn vader. Zijn bezorgde, ernstige blik blijft steeds door mijn hoofd heen spoken. Ik kijk op mijn telefoon.

Nick: "negeer je me?"

Ohja die was er ook nog. Natuurlijk wil ik niet onaardig zijn ofzo. Ook al loog ik, ik wilde toch geen bitch zijn dus antwoordde ik

"nee, gewoon hele drukke dagen gehad"

"hoezo?"

"moesten binnen een dag naar de ardenne verhuizen!"

"binnen een dag!?"

"jupp"

"jeetje sterkte hoe dat zo?"

Zal ik het vertellen? Misschien maar beter van niet..

"oh wilde mijn moeder graag, moet weg, doeii"

Ik sloot af.

"met wie was je aan het whatsappen?" Vroeg Robin ineens die slaperig uit zijn bed was gekomen.

"Nick"

"Nick?"

"iemand die ik in een club leerde kennen"

"hoe ziet hij eruit?" Vroeg hij ernstig.

"bruin haar, getinte huid, ongeveer 1,80 ofzo, euuh"

Hij griste mijn telefoon uit mijn hand en keek naar Nicks profielfoto.

"VERDOMME"

"wat is er?"

"weetje wel wie dit is!? Hij werkt voor mijn vader!"

"wat?"

"heb je hem verteld waar we zijn? Heb je het hem verteld!?"

"ja.."

"NOA!?"

Hij rende naar boven en maakte iedereen wakker. Binnen een paar uur konden ze al hier zijn. Iedereen was bang, gespannen en bezorgd.

"we moeten vluchten!" Zei Robin.

"of we maken er meteen een eind aan door hem op te wachten" zei Jeremy

"wat? Wil je hem vermoorden?"

"als ik zo mijn dochter bescherm, ja"

"we kunnen beter vluchten"

"en dan? Noa kan niet haar hele leven op de vlucht"

Het was even stil.. Ik voelde me erg ongemakkelijk. Mijn vriend en mijn vader waren tegen elkaar aan het schreeuwen..om mij. Ik voelde me enorm schuldig maar hoe kon ik nou weten dat Nick voor Arthur werkt?

"of we zetten een val" zei mijn vader.

Iedereen keek hem aan vol nieuwsgierigheid. We wilde allemaal zijn plan weten...

Zowiezo komt Arthur met een paar mannen. Ze zullen het huis ingaan en 1 of 2 moeten de wacht houden. De eerste stap van het plan is het uitschakelen van de mensen die de wacht houden, mijn taak. Een kogel zal teveel lawaai maken terwijl messen geluidloos iemand kunnen verwonden of vermoorden.. Dan sluiten we de rest op in het huis. Daar ligt een bom die we op afstand kunnen laten ontploffen en het probleem Arthur is opgelost.

Ik zie er heel erg tegen op om 1 of 2 mensen het leven te beroven. Maar het zijn slechte mensen, toch? Of maakt het vermoorden van hen mij een slecht mens. Ik weet het niet.. Maar over een paar uur zullen we zien wat er gebeurd. Of ik echt een slecht mens ben of... Dood.