hij en ik

27

"je gaat niet." Zei mijn vader

"we sturen wel wat mannentjes" zei Jeremy daarna

"dan vermoord hij haar, hij is echt niet gek hoor" zei Robin

"hier moet een einde aan komen. " zei ik "ik ga erheen en vermoord hem"

"nee"

"hij moet boeten voor wat hij deed met mama!"

Dat raakte ze. Dat raakte iedereen. Ook mij. Maar het was waar. Ik wilde het, ik wilde het voor Julia maar ook voor mama. Robin was het met me eens. Maar Jeremy en mijn vader twijfelde.

"ik kan niet mijn hele leven vluchten, ik wil later een gezin, werk een huis, zo heb ik toch geen leven"

Jeremy stemde er toen mee in maar mijn vader niet en liep weg. Ik begreep het wel. Hij was bang dat hetzelfde met mij gebeurd als met mam. Ik ging naar de schuur. Ik zette rode kruizen op balken, klein. Ik ging naar de andere kant en rende erheen. Tijdens het rennen wierp ik de messen naar de kruisjes. In het begin zat hij er vaak naast maar al snel raakte ik achter elkaar weer. Ik zette hindernissen en nieuwe kruizen. Ik moet perfect kunnen gooien. Toen kwam robin de schuur binnen. Een mes belandde boven zijn hoofd op een kruis.

"sorry"

"nee is niet erg, ik heb een idee" hij ging tegen de wand staan "gooi net naast mijn gezicht"

"wat!? Wat als ik mis gooi"

"zal je niet doen"

"maar.."

"wil je dat Julia dood gaat!? GOOI!"

Hij was van streek...hij was net zo bang als iedereen was. Ik was super zenuwachtig om te gooien. Denk aan Julia, denk aan Julia. Ik zag de afgehakte hand weer voor me. Nee, Noa je kunt dit. Ik gooide. Ik deed mijn ogen dicht. Baf, het mes had iets doorboort..maar wat? Ik deed mijn ogen open en het mes zat in de wand een centimeter naast Robins wang.

"godzijdank.."

"goedzo, gooi nog eens"

Ik gooide een mes boven zijn hoofd.

"goed"

Hij liep naar de rode spuitbus waarmee ik de kruizen op de balken had gezet en tekende een mensen figuurtje op de wand.

"in het hart"

Ik zwaaide mijn arm naar achter en met enorme kracht gooide ik het mes. Recht in het hart.

"oke, sneller, in het hart daarna hoofd en daarna in zijn kruis"

Ik gooide de messen snel achter elkaar. Snel en hard. Hart, baf, hoofd, baf, kruis, baf.

"goedzo"

Hij ging zich opdrukken en ik deed met hem mee. Ik was er minder goed in dan hij maar het kon nooit kwaad. Wat ik wat minder vond was dat ik nu armspieren misschien zou krijgen en mijn dunne bovenarmen misschien niet hou. Na het opdrukken leerde Robin me nog wat boksen/karate achtig iets. We hadden 3 dagen voor zaterdag. Het is hard trainen.

"wat is er met je? Je bent zo afwezig" vroeg Kate

"hmm?"

"dat bedoel ik"

"gewoon moe.."

Klopt, ik was moe. Ik sliep slecht en trainde hard.

"ah nee hij gaat controleren" zei Isabella

"kut..ik heb het niet gemaakt" zei ik

Ik had geen tijd.

"alweer niet? Wat is er toch?" Zei Jade

"niihiiks"

"oke oke"

De leraar maakte chagrijnig een aantekening van mijn vergeten huiswerk. Robin kreeg er een preek over. 'je hebt het ALWEER niet, ik ga je ouders bellen, jongen, misschien is het beter als je naar huiswerkklaa gaat' had hij gemopperd. Hij moest eens weten, Robin was al lang geslaagd.

"ugh ik heb echt geen zin meer" mopperde ik tegen Robin

"ik ook niet, zullen we ons ziek melden"

"goed idee, misschien kunnen we thuis even slapen?"

"ja inderdaad"

We zeiden iedereen gedag en vertrokken naar huis. We sliepen een hele tijd en maar goed ook want ik was zo moe. Toen ik wakker werd sliep Robin nog. Ik keek naar hoe hij sliep. Ik kan het me niet voorstellen zonder hem.. Ik zou dan niet eens willen leven. Als hij bij me weg gaat, overlijdt.. Ik zou niet meer willen leven. Ik hou zoveel van hem.. Ik weet het zeker. Robin is degene met wie ik mijn leven wil delen. En zo niet, wil ik niet leven. Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd en haalde mijn messen van mijn nachtkastje en begon wat te gooien. Langs mijn spiegel..in het hoekje van de kamer...op het knopje van het houten kastje. Allemaal raak. Ik stapte voorzichtig uit  bed en begon sit-ups te doen.

"morgen is het zaterdag" zei ik "hebben we een plan?"

"ik zal de hele tijd achter je staan" zei Robin

"ik ga voorop" zei mijn vader

"oke.."

"iedereen is fit? Iedereen kan goed schieten of gooien? Iedereen kan snel rennen?" Vroeg Jeremy

"ja" zeiden we een voor een

"mooi"

Ik ging die avond vroeg naar bed. Ik weet nog hoe zenuwachtig ik was. Hoe graag ik ook wilde slapen ik lag wakker net als Robin en de rest van het huis. Ik besefte heel goed dat het zomaar mijn laatste nacht kon zijn.