hij en ik

28

We reden naar Jeremy's huis. Iedereen was stil. Met mijn handen speelde ik met mijn mes. Mijn vinger zachtjes op de punt terwijl ik het mes draaide. Na een tijdje verscheen er een druppel bloed. Donkerrode vloeistof verspreidde zich langzaam over mijn vinger. Allemaal DNA. Ik keek opzij. Robin keek recht voor zich uit naar de weg. Een voor een haalde we de auto's in. We reden waarschijnlijk veel te hard maar we werden niet geflitst of aangehouden. Mijn vader keek naar zijn voeten. Hij had tranen in zijn ogen en zijm handen trilden. Ik heb zo'n medeleiden met hem.. Jeremy nam de afslag en deelde mee dat we er bijna waren. Een kriebel gierde door mijn buik en ik werd kotsmisselijk. Zenuwen. Mijn vader begon te snikken, snel veegde hij zijn tranen weg. Dat maakte me alleen nog maar meer zenuwachtiger. Robin pakte mijn hand en streelde er over heen met zijn hand. Hij keek met zijn blauwe ogen me aan. Dit maakte me een stuk rustiger merkte ik. We reden het bosachtig gebied in. Mijn hart klopt in mijn keel. Doef doef doef. Na een tijdje rijden stopte Jeremy.

"we gaan te voet verder"

In stilte stapten we uit. Mijn vader liep regelrecht naar me toe en knuffelde me. Hij hield me lang en stevig vast.

"alsjeblieft doe voorzichtig" fluisterde hij tussen zijn tranen door

"beloofd" fluisterde ik terug

Tranen vulde ook mijn ogen en ik begon te huilen. Ook Jeremy gaf me even een knuffel maar iets minder lang. We liepen richting het huis. We hadden alle 4 donkere jassen aan zodat ze ons niet konden zien. Na een tijd wandelen verscheen het witte landhuis. Het leek of er een prop ik mijn keel zat ik kon niks uitbrengen. Toen ging mijn telefoon, sms.

Julia: "als je binnen 5 minuten hier niet binnen bent snijd ik haar pink eraf!"

Nee...Arthur.. Ik rende richting het huis. Robin mijn vader en Jeremy renden achter me aan. Met mijn mes klaar in mijn hand stormde ik binnen. Niet zo slim natuurlijk want hij speelt een spel met me. Hij heeft Julia en laat mij vanalles doen want anders.. Ik moet hem te slim af zijn. Er was niemand in de hal. Keuken, theater en zwembad of de trap.. Waar zou hij zitten? Ik probeer eerst wel de keuken, als hij er niet is heb ik op zijn mist nog de tijd om wat extra messen te pakken. Langzaam deed ik de deur open. Robin met zijn pistool in de keuken gericht. De deur ging open en een zwarte schim verscheen. Ik keek niet wie kte t was, ik nam hem niet in me op maar ik gooide meteen. Baf, recht in het hoofd. De man zakte in elkaar tegen de koelkast en greep naar het mes in zijn borst. Bloed stroomde eruit. Ik liep naar hem toe en pakte het pistool uit zijn hand en gooide het naar mijn vader die er even naar keek en toen onder zijn shirt stopte. Ik rukte het mes uit zijn lichaam en liet hem doodbloeden. Er was voor de rest niemand in de keuken. De man kreunde nog wat van de pijn en keek me smekend aan. Het was een donkere man met donkere ogen. Toen hoorde ik een knal. Bloed stroomde uit het hoofd van de man. Robin had hem doodgeschoten, hem uit zijn lijden verlost. Ik glimlachte naar Robin maar zijn gezicht bleef strak. Ik rukte de keukenla open en pakte snel de scherpste messen die ik zag. Robin stopte er ook wat in zijn zak en we liepen de keuken uit. Samen liepen we naar het theater terwijl we de andere deuren een voor een opensloegen en checkten. Theater of zwembad? Ik keek naar Robin en die liep naar het zwembad. Hij deed de deur open en schoot wat. Ik hoorde twee enorme plonsen. Weer twee lijken. Om het hoekje zag ik hoe het water rood kleurde. Ik werd er misselijk van. Ik stond eventjes stil maar Robin sleurde me alweer mee.

"we moeten door" zei hij

We stonden voor de deur van het theater. Het mes brandde in mijn hand. We keken elkaar aan en gingen naar binnen. Niemand. We lieten onze wapens weer zakken en keken om ons heen of er echt niemand was. Er was niemand. Mijn vader en Jeremy gingen zitten.

"ze zitten boven" zei Jeremy

"we moeten door" zei ik

Op dat moment hoorde ik kogelschoten. Ik dook omlaag. Glas hoorde ik overal kletteren. Alles ging zo snel dat ik niet kon denken. De kogels vlogen om mijn oren. Waar kwamen ze vandaan? Ik gluurde door het theater en zag een zwarte gedaan achter een stoel. Kan ik hem raken. Ik zakte van het podium af en gooide een mes naar het pistool. Raak! Het schieten hield op. Ik liep naar de man.

"waar zijn ze!?"

Hij zei niks. Ik moet het hem laten zeggen ookal moet ik er iets verschrikkelijks voor doen. Ik gooide een mes in zijn hand. Recht in het midden. Ik keek er niet naar.

"waar zijn ze!?"

"jou kamer.." Piepte hij

Ik rukte het mes uit zijn hand en liep terug naar het podium. Mijn vader lag op de grond, zijn hand tegen zijn heup. Nee..is hij geraakt? Ik rende naar hem toe.

"pap!?"

"Noa, het is m'n heup.."

Ik raakte in paniek. Bloed stroomde uit zijn zij.

"blijf hier en zorg dat het bloeden stopt! Ik ga er heen, pap beloof dat je in leven blijft"

"Noa blijf"

"pap, ik moet"

"Noa ik hou van je kindje.."

"ik hou ook van jou"

Ik liet zijn hand los en rende het theater uit. Jeremy bleef bij mijn vader en Robin rende achter me aan. Ik rende de trap op. Ik rende mijn kamer in en kreeg gelijk een pistool op mn voorhoofd gericht.

"eindelijk" zei een lage stem

Mijn ogen vielen op Julia. Haar handen waren vast gebonden en er zat teep over haar mond. Ze keek me angstig aan. Waarom moet zij er nou bij betrokken worden? Ze verdiend dit niet. Robin werd naar het bed gecommandeerd.

"hey zoon" zei Arthur

Robin gaf geen antwoord. Twee mannen duwde me tegen de deur en hielden me vast. Ik sloeg en duwde om me heen maar wat moest ik nou beginnen tegen twee van die grote mannen?

"tjah Noa het was toch niet zo slim om mijn dochter dwars te zitten he?"

De mannen maakte mijn zakken leeg en gooiden de messen die ze vonden op de grond.

"pijnlijke dood of snel?" Vroeg Arthur aan Robin met een grijns

"je blijft met je poten van haar af" zei Robin

Robin wilde Arthur aanvallen maar ook hij werd vastgehouden door twee enorme mannen. Hij rukte wild aan zijn armen in de hoop los te komen. Maar hij kwam niet los.

"teleurstellend weer" zei Arthur "je was altijd al zo'n softie"

Arthur draaide zich naar me toe en pakte een van mijn messen van de grond. Mijn scherpste..

"hebben we toch nog iets met elkaar gemeen Noa" hij keek me aan, hij had de zelfde ogen als Robin.. "de meeste meisjes spelen met barbies maar jij met messen, klinkt herkenbaar, zo was ik vroeger ook"

Hij liep naar me toe en legde het mes tegen mijn wang. Ik voelde hoe het mes met zijn scherpe rand licht mijn huid open trok. Zo scherp was het wel, je hoefde er niet eens moeite voor te doen.

"ik vond het prachtig hoe het bloed uit het lichaam stroomde"

Hij sneed dieper in mijn huid. Het deed pijn maar ik gaf geen kik. Het was een sneetje, er zal me veel meer aan worden gedaan.