hij en ik

6

"sta je daar al lang" vroeg Natasha met haar neus in de lucht. Ze doet me denken aan al die bitchez uit mijn klas die op hoge hakken kontwiegend door de school liepen met hun neuzen omhoog. En dan dat overdreven gedoe naar hun vriendinnen en de rest van de wereld. Hoe kun je zo leven met jezelf had ik altijd gedacht.

"ik kwam net aanlopen, waarvoor was dat geld?"

"ik had zijn auto geleend en stuk gereden"

"aha"

Zou het waar zijn? Ik ben 99% zeker van niet, als het waar was had ze het toch tegen Jeremy gezegd zou je denken. Ik vraag het Jeremy wel gewoon na het eten.

Iedereen was uitgegeten en Christina bracht de borden naar de keuken. Iedereen stond op en liep weg. Natasha was hm snel gepeerd naar boven.

"werken"

Had ze onschuldig gezegd. Ja ja het zal wel.

"Jeremy wist jij dat Natasha Berto's auto had stuk gereden?"

straight to the point, was ik er maar meteen van af. Hij keek me even aan met een blik van 'waar heb jij het nou weer over?'

"nee? Wie is Berto?"

Gelogen dus, hij wist niet eens wie Berto was. Arme Jeremy zijn vrouw gaat vreemd en die oude viezerik van een Berto wandelt doodleuk door zijn huis en hij weet van niks. Hebben die twee dan echt geen gevoel? Ik wilde net mijn mond open doen om precies te vertellen wie Berto was, het was nu of nooit.

"Noa ik heb een verassing voor je!"

Robin stond beneden aan de trap. Hij was zo schattig hoe hij daar stond.

"ja ik kom eraan ik was nog even.."

Ik draaide me om maar Jeremy stond er niet meer. Ik zuchtte. Hoe moet ik het hem nou ooit gaan vertellen? Ik keek naar Robin.

"trek je mooiste jurk aan en kom dan weer terug"

Een lach van oor tot oor stond op zijn gezicht. Ik liep naar boven. Mijn mooiste jurk.. Ik stond een tijdje in mijn inloopkast, mooiste jurk.. Het was moeilijker dan je zou denken want niks leek goed genoeg voor Robin. Ik deed een paar jurken aan maar bedacht me voor ik de deur uit liep. Ik doorzocht al mijn kleding. Nee, nee, nee, hmmm..nee, nee, nee, iew wat is dit? NEE. Dan zie ik mijn witte jurk voor de bruiloft. Die kan ik aan doen? Ik keek op de klok. *zucht* Noa je bent nu al een half uur bezig met alleen je kleding!? Ik pakte snel de jurk en deed hem aan. Ik deed wat plukjes haar naar achter met klipjes. Mijn gezicht zag eruit als een zombie. Ik deed was blush op zodat ik wat meer kleur had. Een beetje mascara en oogpotlood. Ik deed een paar hakjes aan en bekeek mezelf in de spiegel. Nee ik kan mijn haar niet zo stijl laten hangen, ik pakte mijn krultang en was een hele tijd bezig met mijn haar krullen. Voor ik beneden ben zijn we een eeuw verder en is dit landhuis een lawine dacht ik. Ik haastte me naar beneden. Voor de trap stond ik stil en ik gluurde om het hoekje. Robin had een stoel gepakt en was een spelletje aan het doen op zijn telefoon, hij had een spijkerbroek aan met een wit shirt en een zwart jasje. Sexy. Ik stond even stil en probeerde rustig te worden. Het zou niet zo charmant zijn om helemaal buiten adem aan te komen. Toen liep ik het hoekje om en kuchte zacht. Robin stond op en deed zijn telefoon weg. Ik liep de trap af. Hij staarde me aan, zonder ook maar 1 keer te knipperen. Toen ik beneden was zei hij

"wow..je bent prachtig"

Hij bekeek me van top tot teen. Toen haalde hij iets van de stoel. Het was een rode roos, hij gaf het me. Ik moest goed opletten waar ik hem aanpakte want ik wilde me niet bezeren aan de doorns. Robin boog zijn arm en ik klemde mijn armen om zijn armen. We liepen een aantal gangen door waar ik nog nooit was geweest. Toen kwamen we in een donkere kamer. Mensen dit was mijn einde in deze duistere kamer word ik verkracht en vermoord dacht ik even.