ჭამას რომ მოვრჩით მისაღებში გავედით ,დავსხედით და ბიჭებმა ისევ ლაპარაკი დაიწყეს.მე ტელეფონი ამოვიღე და ჩემი და ჯოშის ფოტოებს ვნახულობდი..უკვე ძაან მენატრება.ჩემი ძამიკოა,რომელიც არასდროს მყოლია,სკოლაში ყოველთვის მიცავდა მანამდე,სანამ ხალხის ადგილზე მოსმა არ ვისწავლე.სულ გვერდში მიდგას და მამხნევებს.ნაილი გვერდით გადმოიხარა,ტელეფონი წამართვა და გაიქცა.
-უჰუჰუუ,ეს ვინაა?-მე გავეკიდე .
-ნაილლ!!დამიბრუნე!-ის კი კიბეებზე დახტოდა და იცინოდა.ამაზე მეც ვიცინოდი ,მერე როგორღაც დავიჭირე,მაგრამ ჩემზე მაღალია და ტელეფონი მაღლა ასწია,ვხტუნაობდი რომ მივმწვდარიყავი,მაგრამ ვერა.ბოლოს ლიამი მოგვიახლოვდაწელზე ხელები მომკიდა,ჰაერში ამწია და ასე მივწვდი ტელეფონს.
-ლიამმ!!ასე არ შეიძლება-დაიწყო ბუზღუნი ნაილმა.
-დიახაც შეიძლება.-მე ჩავერთე და ლიამს ჩავეხუტე,მანაც არ დააყოვნა და მომხვია ხელები.ამაზე ნაილმა ტუჩი გადმოაგდო.
-მეც მინდაა!!
-რა გინდა ,შტერო რა?-ჰკითხა ლიამმა.
-ჩახუტება.-ჩვენსკენ წამოვიდა და ორივეს ჩაგვეხუტა.მეც ორივეს მოვხვიე ხელები,უკვე ძალიან შევეჩვიე მათ,მართლა საყვარლები არიან.მისაღებში ადავბრუნდით და დავსხედით.ლუიმ მკითხა
-დაიბრუნე ტელეფონი?
-დიახ,დიახ-და ტელეფონი ხელშო ავათამაშე.
-და ის ბიჭი ვინ იყო?-იკითხა ნაილმა.
-შენი საქმე არაა.
-კაიჰაა,თქვიი,თუ შეყვარებულია მარტო მე მითხარი.
-არ არის შეყვარებული,ჩემი ცეკვის პარტნიორი და საუკეთესო მეგობარია.
-გასაგებლარია-ბოლოს ისევ გარეთ გასვლაზე დავიწყეთ ლაპარაკი,ჰარი კიდე უჟმურად იჯდა,რა მოსაწყენია!ბოლოს როგორც იქნა ხმა ამოიღო,მაგრამ ისეთი რამ თქვა რამაც გამაცოფა.
YOU ARE READING
Once Upon A Summer (დასრულებულია)
Romanceვანესა 18 წლის გოგონაა,რომლის მშობლები გაშორდნენ,ის დღემდე დედას ადანაშაულებს მომხდარში,ამიტომ მამასთან ცხოვრება არჩია და დედასთან კონტაქტი გაწყვიტა..მას შემდეგ რაც მამა გარდაეცვალა,ცხოვრების პრობლემებს მარტო შეეჭიდა,მაგგრამ ბოლოს დედა აიძულებს მასთ...
