Part 5
ဒီေန႔ေတာ့ပန္ခ်ီျပခန္းသြားရမယ္ က်န္ခ်န္အိမ္ေျပာင္းလာကတည္းကျပခန္းကိုမသြားျဖစ္တာ "က်န္းခ်န္ မင္းအလုပ္သြားရင္ ငါလိုက္ခဲ့မယ္ ငါ့ကိုျပခန္းဝင္ပို႔ေပးပါ ညေနေတာ့ငါ့ဖာသာဘဲ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ျပန္လာခဲ့မယ္"
"ေအးလိုက္ခဲ့ေလ ဒါနဲ႔ညေနျပန္လာရင္သတိထားအံုးေနာ္ တစ္ခုခုဆို ဖုန္းဆက္အကုန္လံုးျဖစ္ပ်က္ၿပီးမွအသိလာမေပးနဲ႔" "ေအးပါကြာ ငါ့ဖာသာေျဖ႐ွင္းႏိုင္တာေတြမို႔ ဖုန္းမဆက္လိုက္တာပါ ေနာက္တစ္ခါဆို ဖုန္းဆက္မယ္ဟုတ္ၿပီလား ကဲအခုေတာ့ ငါ့ကိုလိုက္ပို႔ေပးအံုး" က်န္ခ်န္ပုခံုးကိုဖတ္ျပီးႏွစ္ေယာက္သားကားဆီထြက္လာခဲ့တယ္
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာဘဲ အေပၚထပ္ကေန မ်က္လံုးစိမ္းေတြနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ထဲမွာေတာ့
ရိေပၚျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္သူ႔ကိုယ္တိုင္ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး သူျမင္လိုက္ရတာက က်န္႔က်န္႔လက္ကက်န္ခ်န္ရဲ႕ပုခံုးေပၚကိုေရာက္ေနကာဖက္ၿပီးကားထဲဝင္သြားတဲ့ျမင္ကြင္း ထိုျမင္ကြင္းကိုျမင္ၿပီး ေဘးမွာအလွထားထားတဲ့ပန္းအိုးကို စိတ္႐ွိတိုင္းေပါက္ခြဲျပစ္လိုက္တယ္
နံရံကိုလက္သီးနဲ႔ ၃ ခ်က္ေလာက္ထိုးၿပီး သူ့အသားေတြနာေအာင္လုပ္လိုက္တယ္ နံရံကိုမွီၿပီးစိတ္ေျပေအာင္ခနၿငိမ္ေနလိုက္တယ္ သတိဝင္လာေတာ့ သူ႔လက္မွာေသြးေတြနဲ႔ သူစိတ္လြတ္သြားတာလား သူနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ ဟိုေန႔ကေတာင္သူငယ္ခ်င္းမျဖစ္ခ်င္လို႔ျငင္းလိုက္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ငါကဘာကိစၥဒီလိုျဖစ္ေနတာလဲ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္နားမလည္တဲ့ သူ႔စိတ္ေၾကာင့္ပိုၿပီးေဒါသထြက္မိတယ္
စိတ္ၿငိမ္သြားေတာ့ ေရခ်ဳိးအဝတ္စားလဲၿပီးေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္
"ရိေပၚ လက္ကဘာျဖစ္တာလဲ " က်ိခ်န္ေမးတာကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ
"အစ္ကို က်ဳိခ်န္ ကြၽန္ေတာ္ ကုမၼဏီ သြားလိုက္အံုးမယ္ ပါးမဆံုးခင္ကတည္းက ဝမ္ေခ်ာင္နဲ႔ လြဲထားရတာ စိတ္မခ် ဘူး " ေျပာလဲေျပာ ကားေသာ့ေကာက္ယူၿပီး ထြက္လာခဲ့ အစ္ကိုေမးတာကို ကြၽန္ေတာ္ၾကားပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုအေျဖေပးရမွန္းမသိလို႔ မၾကားခ်င္ေယာင္ဘဲေဆာင္ၿပီးထြက္ခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္
