Unicode &Zawgyi
(Zawgyi )
"သခင္ေလးက ဘယ္သူလဲ.... သိခြင့္႐ွိမလား..."
Xiao Zhan ေမးလိုက္မိသည္ ....
"ငါ ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ မင္းေလး
သိဖို႔ မလိုပါဘူး...ေဟာဒီ မက္မြန္ေတာႀကီးက ငါပိုင္တယ္ဆိုတာ သိရင္ရၿပီ...."
စစ္ဟန္ ျပန္ေျဖလိုက္သည္.... သူ႔ပံုစံက ဘာကိုမွ အေလးမထား ထီမထင္သည့္ပံုပင္.....
"ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခင္ဗ်... သခင္ေလးရဲ႕ ေနရာကို အခြင့္မ႐ွိပဲ လာမိတယ္.... "
Xiao Zhan အေလးအနက္ ဆိုလိုက္သည္....
"ေတာင္းပန္ စရာ မလိုပါဘူး... ငါတစ္ေယာက္ တည္းပ်င္းေနတာ မင္းေလးေရာက္လာေတာ့ ငါ... မပ်င္းရေတာ့ဘူး....လာ....ငါနဲ႔ အတူ အရက္လာထိုင္ေသာက္...."
"ကြၽန္ေတာ္....."
"လာပါ..ငါ့မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာၿပီ တစ္ေယာက္တည္း ႐ွင္သန္လာရတာ.... အခု မင္းေလးကို ေတြ႔လိုက္မိေတာ့ ငါ့မိတ္ေဆြ လို႔ ယူဆလိုက္ၿပီ...."
"က်ြန္ေတာ္.... ဟူး....ဒါဆိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ သခင္ေလးရဲ႕ ဖိတ္ေခၚမႈ ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...."
Xiao Zhan သက္ျပင္းခ်ရင္း ေျပာလိုက္သည္...
"ငါ ခုနက မင္းေလးကို ေမးခဲ့တယ္ေလ... ဒီေနရာကို သေဘာက်လားလို႔...."
"ကြၽန္ေတာ္ သေဘာက်ပါတယ္.... ဒီေနရာက တကယ့္ကို သီးျခားျဖစ္ေနတဲ့ ကမၻာ တစ္ခုလိုပဲ ....ေနရာ အႏွံ႔မွာလည္း မက္မြန္ပန္း
ရနံ ့ေတြေမြးပ်ံ ့ေနတယ္ ...ကြၽန္ေတာ္ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ ေနထိုင္ခြင့္ ရခ်င္တယ္...."
Xiao Zhan မ်က္ႏွာမွာ ၾကည္ႏူးမႈ အျပည့္တို႔ ယွက္သြန္းလ်က္ ေျပာလိုက္သည္....
"မင္းေလး ေနခ်င္ရင္ လာေနေလ.....ဒီမွာက ငါတစ္ေယာက္တည္း ေနတာ....ၿပီးေတာ့ မင္းေလးသာ ဒီမွာ လာေနရင္ မင္းေလးရဲ႕ အတြင္းဒဏ္ရာကိုလည္း ကုေပးနိုင္မယ္.... "
စစ္ဟန္ ေျပာလိုက္သည္.....
"ကြၽန္ေတာ့္မွာ အတြင္းဒဏ္ရာ ႐ွိတာ ဘယ္လို သိတာလဲ.."
"ငါ မင္းေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္႐ုံနဲ႔ သိႏိုင္တယ္....ငါ့ရဲ႕ သိုင္းစြမ္းရည္ က နတ္ဘုရားအဆင့္.....ငါထင္တာ မမွားရင္ မင္းေလးရဲ ့ သိုင္းစြမ္းရည္က ကမၻာ ေျမ အဆင့္မွာပဲ ႐ွိဦးမယ္...."
ESTÁS LEYENDO
Unexpected (completed)
Ficción históricaXiao Zhan: ငါမင္းကို သတ္ရမွာ သိေပမယ့္ မသတ္ရက္ဘူး မင္းကို ေရြးခ်ယ္လို႔ ငါေသရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေသပါေစ Xiao Zhan: ငါမင်းကို သတ်ရမှာ သိပေမယ့် မသတ်ရက်ဘူး မင်းကို ရွေးချယ်လို့ ငါသေရမယ်ဆိုရင်...
