Unconditional Love ;))

Chapter 22

Ang late ng Point of view ni Lee! Hahaha

Eto na po sya ;))

Mica at Aila wag excited ha. ;))

----------------------------------------------------------------------------------

Lee's POV

Flashback..

* umalis ako ng pad ni Thea. Ang lakas ng ulan. Umiiyak ako. Buti na lang malakas ang ulan at di halatang lumuluha ako. Palakad lakad ako. Di ako makapag isip ng mabuti. Pamilyar ung lalake. Nakita ko na sya. Bigla akong napaupo.

Boy: tanga tanga. (Lumakad ulit ung lalake.)

* Nabangga na pala ko. Nakaupo pa din ako. Iniisip ko kung san ko nakita ung lalake sa unit ni Thea. Sa bar. Oo dun nga. Naalala ko na. Sya ung sinugod ko. Bat sila magkasama? Bakit bagong ligo sya. Mas lalo ko naramdaman ung sakit. Nakakatawa kasi umiiyak ako. Buti na lang umuulan. Di kitang pathetic ako dito.

* umuwi ako sa bahay. Nag lock ako. Ang sakit ng ulo, katawan at higit sa lahat ng dibdib ko. Naiiyak ako. Nilalagnat ata ako. Pakiramdam ko mag isa lang ako. Ngayon ko lang naramdaman ung ganitong sakit. Gusto kong mag kaayos kami ni Thea pero bakit hindi pwede? Bakit may kasama syang iba. Lalo ako nasaktan. Nakatulog ako kakaisip.

* nagising ako ang taas taas ng lagnat ko. Di ako tumatayo. Di ako kumakain. Kinapa ko ung phone ko. Nawawala. Siguro nahulog sa daan nung napa upo ako. Cellphone lang yun. Mas malaki nawala sa akin. Ung taong pinaka mamahal ko. Dumaan lang sa kamay ko ng ganun. Galit ako. Oo galit na galit ako. Sayang lang ang effort ko sa kanya. Mag mamakaawa sana ko un pla enjoy na enjoy sya kasama ung lalakeng napulot nya sa bar. Niloko nya ko. Sabi nya classmate daw. Tang ina. Nag pauto naman ako. Ang tanga tanga kasi.

* di ako pumasok nung araw na un. Narinig kong may kumakatok sa labas. Di ako makatayo. Sinubukan ko. Nanlalambotbako. Alam ko si Thea un, boses nya un eh. Pero di ko kayang tumayo. Di ko din alam sasabihin ko. Ayokong makausap sya ng galit ako kasi baka mag sumbatan lang kme. Di ko na talaga sya nilabas. Nakatulog ako. Ang lungkot mag isa. Ramdam na ramdam kong wala akong makapitan.

* kinabukasan nagising ako sa ring ng landline ko. Sakit sa ulo ng ingay. Si Wax lang may alam at ibang team mate ko ng number ko. Kainis istorbo sa tulog.

Lee: hello.

Wax: (ang lakas ng boses nya) bro!!!!!! Asan ka!!!! Bat di ka nag practice kahapon? Alam mo bang kahapon ka pa hinahanap ni Thea. Tol miss ka na nya. (Boses kinikilig pa. Natuwa ako kahit papano sa sinabi nya. Kahit medyo asar eh may saya pa din sa puso ko)

Lee: may sakit ako bro. Nilagnat ako. Andyan ba sya? (Tumingin ako sa oras. Shit 9pm na. Halos 2 days na kong walang alam sa mundo)

Wax: tol wala si Thea. Nasa Bora. may Mr and Ms University daw!

Lee: (WTF! Napalakas boses ko) ano? Bat di mo sinabi? Kelan pa.

Wax: LEE! Relax. Kaya nga ako tumawag eh. Pupunta din tayo sa Bora bukas. May invitation tayo sa isang school dun. Pupunta din tayo.

Lee: BAKIT BUKAS PA?!

Wax: eh BUKAS PA eh.

* binagsakan ako ng phone ni Wax. Sira ulo un. Di man lang sinabi agad na umalis si Thea. Bakit sya umalis? mr and Ms University? WTF! Parang tanga lang. Tumayo ako sa kama, nag pack ng things. Bukas na bukas aalis kami nila Wax. Makikita ko na ulit si Thea. this time mag uusap na kami. this time magkakalinawan na kme, Im tired of thinking about that guy. Ako boyfriend nya pero hindi ako ung kasama nya. Bumaba agad ako ng convenient store. Bmili ako ng sim card. But na lang di ko pa pinamimigay yung old cellphone ko,