Chapter 47
Nico’s POV
She was sleeping like an angel. I am looking her from here. I like her lashes, her nose and her lips. She’s almost perfect.
How could someone hurt her so bad like this?
She’s nice and pretty. What is he thinking?
My phone rang. Its Vince.
I stood up and went far from her. I might disturb her sleep.
“Hello Vince. Oh bro bakit?”
“May game? Bukas?”
“Osige ill be there.”
“Thanks. Bye.”
May laro pala kami bukas. Anong klaseng player ako? Masyado akong pre occupied this past few days. Babalik na ko sa pwesto ko kanina when I saw her sitting already. She was looking at me directly. I couldn’t see if she’s mad or what. Ang plain ng mata nya.
Ibang iba ung mata nya ngayon. Its so cold. I want to change the mood. I smiled at her. “You’re up”
She did not respond. She was just staring at me.
“You want anything? Are you okay?”
She exhaled deep. “Im sorry Nico if you have to see me like this. Nakakahiya sayo.” She looked down.
“Its okay.” I tapped her head. “Don’t worry no big deal.”
“Nico last na to.” She started crying again. “Nasaktan kasi ako eh. Sorry last na. Gusto ko lang ilabas to. Masakit pala kasi talaga.” She started sobbong. “Mahal ko kasi eh. Akala ko mahal nya ko. Di ko alam kung anong reason. Di ko alam kung anong kulang.”
Di ko alam kung pano sya icomfort. Umupo ako sa tabi nya. Di ako nag sasalita. Di ko alam ung sasabihin ko. Hinayaan ko lang sya umiyak.
“Nico alam mo kung ano ung masakit? Pumunta sya dito kanina. Andito sya kanina.” Her tears was nonstop. “alam mo tinitignan ko sya. I was trying to memorize her face. Baka huling beses ko na un makikita. Baka last na ito. Aalis na daw sya. Alam mo ba ung mata nya. Ung mata nya malungkot. Bakit ganun? Diba dapat Masaya sya. Sya kasi pumili nito kahit ang sakit sakit sakin.” She covered her face.
My body moved. I hugged her and that was something that my body made without thinking. May something sa pag iyak nya na ayokong madinig. Ayokong Makita at ayoko ulit Makita. Parang may kung anong tusok na akin pag naririnig ko ung hikbi nya. Di ko alam pero may impact sakin ung bawat luha nya.
She cried her heart out. Her eyes are puffy. She cried and cried. Tumigil lang sya nung inasar ko na sya. Di naman kami close pero magaan ung loob ko sa kanya.
“Hey Thea tama na yan. Para ka ng Chinese sa liit ng mata mo. Pumapanget ka. Saying type pa naman sana kita kaso nag bago tingin ko syo.” It was a joke. I lauged hard.
I saw her smile. “Sira ulo wag na ako. Mangbobola ka pa eh”
Its almost 9 pm when I decided to go home. Masaya sya kasama kaso may pinag dadaanan lang talaga. Masarap sya magluto. In fairness. Nagpaalam na ko at umuwi. Hay parang Masaya ko. Iba ung saya ko.
When I arrived I did my routine. I was about to sleep when I decided to txt Thea. Mag thank you lang Sana for the dinner.
Shoot.
Wala akong number nya. Nakalimutan ko kunin.
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

BINABASA MO ANG
Unconditional Love ;))
Teen FictionHow are you going to manage your first heartbreak? And how are you going to manage a new love? Are you still capable of loving again? Are ready to risk for a new happiness or another heartbreak?