Unconditional Love ;))

Chapter 70

Helloooooooooooooooooooo!

Soryy for the wait. I had the hardest time thinking of what to right next. 

I want this story to be memorable. I want it to stick on your mind. 

salamat sa mga sumuporta lalo na sa nag message sakin para sundan ung story :) 

This one is for you :)

~~~

Its been 2 months and 4 days.

I've been longing for him. Di ba ako may gusto nito? I pushed him away. I did this to myself. I deserve to be left behind. Im selfish.

Hindi ko alam kung bakit tumatagal pa ko sa mundo. Kahit medyo lumalakas ang katawan ko pakiramdam ko unti unti akong inuubos bawat araw na dumadaan. I miss him so much. 

Milagro na hindi pa ko bumibigay. Hindi ako interesado sa mga ginagawa sa akin, Minsan gusto ko na lang mawala. Dun na lang sana ko para di ko na nararanasan ung bawat oras na wala sya.

Araw araw kung ano anong iniinom ko. Madaming procedures na pinapagawa. Ginagawa ko na lang para walang masabi si Lee. All out na kasi sya. Nakakahiyang tanggihan ko. 

"Thea may goodnews ako." masayang bati ni Lee sakin habang kumakain ako ng umaga. Simula ng umalis si Nico ay dumaan ako sa ibat ibang eye test kaya unti unti akong nakakita muli.

"Hmmm. May balita na ba kay Nico?" masaya kong tanong.

Tinignan lang nya ako at umiling. "Hindi yon. May tumawag sakin at mukang pwede ka daw dumaan sa operation. May chances daw."

Binitawan kop ang hawak kong kutsara. "Lee ayoko na. Pagod na pagod na ko. Ayoko na ng operation. Ayoko na." hindi ko na napigilan ang sarili kong umiyak. Para saan pa ang operation? Para san ang chances? Wala na. Wala naman ng nag hahantay sa akin.

Mabilis akong niyakap ni Lee. "Please Thea konting laban naman. Konting tiis naman. Andito lang ako. Lumalaban ako diba? Please naman isipin mo din naman ako." mapiyok piyok na sabi Lee sa akin. Dama ko ung sakit na ginagawa ko. Bakit kailangan pang masaktan ko si Lee. Diba sya na lang ang meron ko?