Çünkü Öküz Olmak Bunu Gerektirir

ÇÖOBG - 27

Çünkü Öküz Olmak Bunu Gerektirir!

All Rights Reserved

Bölüm 27

*-*-*-*

Merhaba!

Öncelikle, Fatmagül’ün dış görünüşünü birazcık değiştirdim. Gerçekte Fatmagül sarışın ve yeşil gözlü, ama hikâyede renk tonlarını azıcık değiştirmeyi düşündüm. Melisa gibi saman sarısı saçları olmayacak. Onunkiler altın sarısına yakın, hafif turuncumsu olacak. Melisa gibi koyu yeşil gözleri de olmayacak, zümrüt gibi mükemmel bir yeşile sahip olacaklar.

Afiyet olsun!

*-*-*-*

Aylin

Bir süre sonra Bora yanıma geldi. “Onu buradan uzaklaştırdım ama, sana söyleyeceklerim var Aylin. Sana inanamıyorum.”

Kaşlarımı kaldırıp ona alaylı bir gülüş fırlattım. “Ciddi misin? Neden?” Bana doğru bir adım attı.

“Sen nasıl benim telefonumu karıştırırsın?! Bana nasıl bu kadar güvenmezsin!?” Resmen bağırıyordu. Hem de okulun ortasında! Resmen rezil olmuştum. Karşılık olarak ben de bağırdım.

“Hadi ama Bora, sen bana o mesajları tam olarak açıklasaydın ben herhalde telefonunu karıştırmazdım!” Gözlerini devirdi.

“Sana her şeyimi anlatmak zorunda değilim!” Gözlerim dolmaya başlamıştı.

“Anlatmak zorundasın Bora! Eğer anlatmazsan telefonunu karıştırmama kızamazsın!” Bir süre yüzüme baktı.

Haklıydım ve bunu biliyordu. O bir şey söylemedikçe ağlamam şiddetlendi ve oradan koşarak uzaklaştım.

Arkamdan gelmedi.

Hatta, bugün benimle hiç konuşmadı.

Arda

Ellerim ceplerimde, aklım Irmak’ta, Buse’nin yanında yürüyordum. Onun yanında da sıkılmış bir şekilde Okyanus yürüyordu.

“Bana ne söyleyecektin?” diye sordu Buse. Başımı kaldırıp Okyanus’a bir bakış attım.

“Cumartesi günü boşsan takılabiliriz, ne dersin?” diye sordum, gözlerim hâlâ Okyanus’a bakarken.

Sazanlık yapıp atlarsa çok iyi olacak.

“Olur, zaten planım yoktu,” dedi Buse gülümseyerek. Okyanus’un gözleri büyüdü.

“A-ama bana söz vermiştin!” diye bağırdı Okyanus. Buse ona baktı. İstemsizce gülümsedim.

“Okyanus, s-sen burada mıydın? Kanka ya, lütfen.” Dedi kekeleyerek, Allah bu kızı yarattığı için üzgün bence. *Çarpıldı.*

“Hayır, önemli değil, başka zaman da olur, hatta eski sevgilim Esma’yı çağırırım, onunla takılırım, sorun değil.” Dediğimde Buse bana baktı.

“Yo yo, takılırız, Okyanus, değil mi? Lütfen.” ‘Lütfen’ kelimesini fısıldayarak söylemişti.

Okyanus’un gözleri doldu.

“Sana inanmıyorum, hep böyle yapıyorsun!” diye bağırdı ve koşarak yanımızdan uzaklaştı.

“Bence ondan özür dilemeye git.” Dedim. Buse başını iki yana salladı.

“Benden uzak kalamaz o. Gelir yanıma barışır hemen.” Dedi kolumu tutarak.

“O zaman Cumartesi buluşuyoruz,” dedim.