Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Umutfısıldadım gözyaşlarıma; yardım et sevdiğim beni attığın bu çukurdan senden başkasıçıkaramaz..
🌳
Pervasız bir insandım. Ne yapacağımı, ne yaptığımı bilmiyordum. Tek istediğim biraz yanlız kalıp düşünmekti. Ağlamaktan gözlerim şişmişti. Eve gitmek yerine bisikletimi dağa doğru patika yolda sürdüm. Yukarı çıkmaya başladıkça yeşilliklerin arasında ilerliyordum en sonunda yorularak indim ve elimle bisikleti tutarken kendim de yanında ilerlemeye başladım.
Burada onunla görüştüğümüz, birlikte şakalaşarak yürüdüğümüz yol bile bana yabancıydı sanki. Ondan çok kendime kızıyordum ben belki de onu unutmayı kendim seçmiştim. O beni bırakmışsa ben onu silmiştim. O beni yakmışsa ben bizi kavurmuştum. Bizi ayrılık bitirmişti.
Tepeye geldiğimde bisikleti yere yatırdım ve biraz daha uca ilerleyerek uzaktan gözüken denize doğru ellerimi açtım. Kollarım iki yanda kafam gökyüzüne dönük dururken bu sefer kendi yağmurlarımın aksine bulutların damlaları eşlik etmişti. Halime ağlıyordu dünya. Birde bana yanıyordu. Çabuk yağıp geçmişti ama.
Oturarak izlediğim manzara öyle güzeldi ki bir ressamın gözünden bakabilseydim çizeceğim başka bir şey olmazdı. Onu dinleyecektim. Bunu ikimiz içinde yapacaktım. Sinirlerime hakim olmam gerekiyordu. Bir ses duyduğumda arkama bakarak gelene baktım. Elinde büyükçe bir köpekle yanıma ilerliyordu. Köpek bana havlıyor o ise buraya bakmayıp etrafa bakıyordu.
Nasıl güzelsin böyle, içim sızlıyor seni gördükçe...
Göz göze geldiğimizde adımlarını hızlandırarak yanıma yaklaştı bu arada köpeği koşturarak bana yaklaştı ve havlayarak sürtündü. "Kızım bu sen misin?"
"Kontes sen misin bu?" diyerek başını okşadığımda birkez daha kendini sevdirerek uzaklaştı. O ise yanıma oturarak ileriye doğru bakmaya başladı. Bense onu izliyordum. Değişmeyen gözlerini, çatılan kaşlarını, sakallarını...
"Nereden buldun burada olduğumu?" dediğimde eline aldığı çomak ile toprağı eşelemeye başladı. Ardından gülerek konuştu. "Kalbimin sesini dinledim."
"Bende inandım buna zaten" diyerek elimi omzuna koyduğumda kafasını kaldırarak önce elime sonra bana baktı. "Dinlemek istiyorum."
"Öyle tutarlısın ki gözlerim yaşarıyor." dediğinde sinirle onu ittirdim. "Bak yine beni delirtmeye başlıyorsun"
"Gözlerinde ki ateşi görüyorum." dedi gözlerime odaklandığında, ona doğru biraz yaklaşarak onun gözlerine baktım. "Gözlerinde boğuluyorum Albay"
"Sırma" diye kafasını geriye çektiğinde boğukça konuştu. "Ne yapacağız biz konuşamıyoruz bile. Nasıl eş olacağız."
"Eş mi olacağız sardunya?" dediğimde saçlarımı arkaya atarken konuştu. "Eş olmuyorsak çiçek bahçesi oluruz güzelim." Albay, bana böyle bakıyorsun benim içim eriyor. Kendime ördüğüm duvarlar bir bir yıkılıyor. Paramparça oluyorum sensizlikte sonra, ne olursun beni arada bırakma.
