MERHEM (DÜZENLENDİ)

*17

Keyifliyi okumalar 💆

Ayaz'dan

Banyodam çıkıp peşimden gelen Yağız ve Mert'i göz ardı ederek evden çıktım.Selin'lerin kapıyı çaldığımda Melda Teyze kapıyı açmıştı. "Hoşgeldin oğlum." dedi gülümseyerek.
"Hoşbulduk Melda Teyze.Ayça'yı görmek istiyorum da beni onun yanına çıkarır mısın ?"

"Tabii oğlum.Buyur,geç.Üst katta mavi kapılı odada." diyerek içeriyi işaret etti.

Üst kata çıkıp kapıyı tıklattım.Ses gelmeyince yavaşça açtım.Ayça cenin pozisyonunu almış uyuyordu.Kapıyı kapatıp yatağın yanında diz çöktüm.Uyurken bile kaşları hep çatıktı,göz altları kıpkırmızı olmuştu.Elini tutup dudaklarıma götürdüm.Onun bu hali öylesine canımı yakıyordu ki kelimelere dökemezdim.Yüzüne düşen saçı kulağının arkasına götürünce hafifçe gözlerini açtı ve hemen geri kapattı. "Hayalini görmek istemiyorum." diyip hıçkırmaya başlamıştı.Herşey hayalden ibaret zannetse de burdaydım,yanında. "Uyan Ayça,hayal değil." dedim fısıldayarak.Gözlerini açıp yatakta oturur pozisyona geçti.

"Neden geldin ?" dedi ağlamaktan kısılan sesiyle.

"Konuşmamız gerekiyor." yatağa geçip tam karşısına oturdum. Cevap vermedi omuzlarını silkti sadece.

"Konuş." dedi. "Ben dinlerim seni." Bir kaç dakika sadece elleriyle oynamasını izledim.

"Ayça,yanımda gördüğün kız bizden yaşça büyük ve babamın şirketten çalışanıydı.Babamın sağlık sorunlarının olduğunu az çok biliyorsun,onunla konuşmadığımı da.Bilgi almak için görüştüm onunla.Ayrıca evli ve çocuğu da var.Keşke kendini bu kadar harap etmek yerine gelip bana sorsaydın." çok şükür içimden geçenleri ona aktarabilmiştim.

"Neyin olarak soracaktım Ayaz ? Hayatında beni sadece arkadaş olarak gördün.Ne diyecektim sana ? Karşına geçip kim o kız mı demeliydim ?"

"Arkadaş olarak görmedim seni."

Ağzımdan çıkanlara ben bile şaşırırken.Ağzından
"Ne?" nidası dökülmüştü.Cevap veremedim bir şey söyleyemedim.

Duygularımı ona söylemem iyi olur muydu bilmiyorum.Ayağa kalkıp camın önüne geçtim.O hâlâ yatakta oturuyordu.3 yıldır saklanılan duyguların açığa çıkma zamanı gelmişti.Kafamı gökyüzünden ayırmadan konuştum.

"Seni kendimden korumaya çalıştım.Seni içimdeki kızgın adamdan korumaya çalıştım.Senden uzak kalmaya çalıştıkça sen,senden nefret ediyorum zannettin.Herkese duvar ördüm ama senin en sevdiğin renge boyadım o duvarı ben.Hep sakladım,saklamak zorunda hissettim.Annenin acısıyla yanıp tutuşurken bende canını yakarsam kaldıramayacağını düşündüm.Ama seni çok sevdim."

Ayça'ya onu sevdiğimi şu ana kadar hiç hissettirmemiştim anlamayan gözlerle beni süzerken şüpheli bakışlarını forlatmayı ihmal etmiyordu.Zorla yutkunup konuştu.

"Ne diyorsun sen."

Gülümseyip yanına oturdum.

"İyi bir oyuncuyum Ayça,bunca sene belli etmedim ama gerçekler bunlar."

Gözlerini devirdi sadece.Ama kaşları hâlâ çatıktı.

"Şakanın sırası değil Ayaz biraz ciddi ol."

Hâlâ ona aşık olduğum gerçeğine inanmıyor,şaka zannediyordu.

"Of Ayça!Seviyorum işte nesine inanmıyorsun ?" dudakları yukarı doğru kıvrıldı.

"Ciddisin sen yani." dedi tek kaşını kaldırarak. Hıhı nidası döküldü dudaklarımdan.5 dakika önce ağlayan kızın yüzünü  şimdi gülümseme kaplıyordu.Belinden kavrayıp kendime çekip sarıldım.Yıllarca arkadaş gözüyle taş çatlasın 3 kez sarıldığım kız şu andan itibaren hayatımın en güzel noktası olmuştu.