MERHEM (DÜZENLENDİ)

*12

Keyifli okumalar 😻

"Valizleri ben indiririm sen zorlama."

Sırtıma geçirdiğim çantaları bagaja yerleştirirken konuştum.

"Yolda durup markete girelim."

Kafasını sallayıp eve girdi ve son valizleri getirmişti.

6'da uyumuş 3'de uyanmıştık.Kahvaltı yapıp evi biraz temizledikten sonra valizleri hazırlayıp yola çıkıyorduk çok şükür.

"Emniyet kemerini bağla mutlaka."

"Off ! Şu lanet şeyin içinde ben çok bunalıyorum !" diyip kemeri taktım.

Cevap vermeden gaza yüklendi.Elim karnıma gittiğinde aklıma gece olan ağrım geldiğinde yüzümü ekşittim.

"Of ben üşüyorum kapatsana şu camı."

"Selin sen iyi misin hava 30° derece.Üşümen,fazla imkansız."

"Üşüyorum dedim Allah Allah kapatmazsan kapatma !" bağırmamla yüzünü bana doğru dönüp garip bakışlarını bana yolladı.
Kollarımı göğsümün altında bağlayıp cama döndüm.

"Sen bugün biraz  sinirli misin ?" gülümseyip elimi vitesin üzerindeki elinin üzerine koydu.

"Ne ilgisi var.Asla sinirli değilim." diyerek çenemi dikleştirdim.

Kimi yiyosun koçum sen ?' diyordu iç sesim.

"Mâlum gününde olduğun için buna göz yumabilirim.Ama her zaman değil." diyerek göz kırpmıştı.

"Her zaman yanında olmayacağım zaten."

Ağzımdan bir anda çıkan cümleyle bakışları sertleşip elimin altındaki elinin vitesi sıktığını anlamıştım.Bakışları donuklaşırken bir şey söylemedim.

Elini vitesten çekmesiyle onu kırdığımı fark ettim.Ama sinirli bir yapıya sahip olduğu için o sinirliyken konuşamazdım.Biraz sinirinin geçmesi şarttı.

Bir an önce İstanbul'a gidip annemle konuşmak istiyordum.İçim rahat değildi.Rahat hissedeceğim bir konu da değildi.

Marketin önünde arabayı durdurduğunda bir şey söylemeden arabadan indi.Bende arkasından inince önüne geçip ellerimi göğsüne koyup onu durdurdum.

"Hey !"

"Ya suratıma bak !"

"Ne oldu Selin ?"

Hâlâ yürürken konuşuyordum.

"Özür dilerim."

Cevap vermedi.

"Sadece ağzımdan kaçtı.İsteyerek söylemedim Mert.Uzatmasak ?"

Bu sefer durmuştu.Bakışları beni bulduğunda konuşmaya başladı.

"Zaten yanımda olmadığın her an kötü hissediyordum.Tam sen yanımdayken,'her zaman yanında olmayacağım' dememe sinirlendim sadece.Seni kaybetmekten korkuyorum.Bunu bir daha hatırlatma tamam mı ?" yumuşadığını anladığımda kafamı salladım.Yanağımdan öpüp geri çekildiğinde elimi tutması için uzattım.

"Ulan İstanbul'a gidiyoruz da yine ayrı kalıcaz.İçime sinmiyor böyle." dedi bakışlarını yoldan ayırmadan.

"Neden ? Aynı evdeyiz hâlâ.Uzak kalmıyoruz ki."

"Annemler varken böyle rahat davranamayacağız.Aynı evde uzak mesafe ilişkisi yaşayacağız resmen."

"Zahmet olucak Mert ! Yakın davranırsan kafanı kopartırım valla."