SO WHAT? #Yoonjin

FINAL

Jin yürürken zorlansa dahi pes etmiyor yanındaki insanlardan yardım görmeyi kabul etmiyordu. O iyiydi! Herkesi buna ikna edecekti. Arkasındaki homurdanıp duran adam da görecekti iyi olduğunu.

Sonunda ulaşmak istediği kapının önünde durdu ve derin bir nefes çekti içine. Yanında durup onu izleyen sevgilisine kısa bir bakış attı. Soğuk gözlerle ona bakıyordu.

Istemiyordu burada olmasını Yoongi ama Jin'i durduramayacağını bildiğinden sadece peşinden yürüyor olası bir durumda hemen yanında olmak istiyordu.

Jin umursamadı ve kapıyı açtı. Yoongi'nin ona kızdığını bilse de Jungkook'la görüşmesi gerekiyordu.

Kapıyı ardından kapattı ve karın boşluğundaki yarayı zormalamamaya çalışarak içeriye ilerledi. Gözünü açalı henüz 1 gün olsa da olaydan beri 3 gün geçtiğini öğrenmişti.

Jungkook'un ne halde olduğu en merak ettiği şeydi. Ona destek olmalıydı. Yanında olmalıydı. Ona suçu olmadığını söylemeliydi.

Yatakta yatan ve öylece tavanı seyreden bedeni görünce kalbi ağrıdı. Yüzü çökmüştü resmen. Küçük Jungkook'u ne hale gelmişti böyle? Hem de kendisi yüzünden!

"Jk?"

Uzun zaman geçmişti ona böyle seslenmeyeli. Bunu özlemişti Jin.

Jungkook sesi duymasıyla hemen kafasını kaldırdı ve kocaman gözlerle ona baktı. Doğru mu duymuştu?

"Jin hyung?"

Kurumuş boğazı yüzünden çatlak çıkıyordu sesi. Onun orada olmasına inanmak istiyordu ama son zamanlarda gördüğü halüsinasyonlar yüzünden emin olamıyordu.

"Buradayım"

Işte o meleksi ses kulaklarına dolmuş ve solmuş güllerine yine yaprak açtırmıştı. Belki de doktorlar haklıydı diye düşündü Jungkook. Birisi cidden bu kadar fazla sevilebilir miydi?

Jungkook aldığı ilaçlar yüzünden biraz sersem hissediyordu. Yattığı yatakta doğruldu ve doğruca Jin'in yüzüne baktı. Çok solgun duruyordu. Gözleri sulanırken yutkundu. O iyiydi! Bunu bilmek bile güzeldi.

Jin yavaş adımlarla yatağa ilerledi ve boş kısma oturdu. Şimdi yakından onu görüyor ve yaşlanan gözlerinin farkına varıyordu.

"Iyisin?"
"Iyiyim. Önemli bir şey değildi"

Önemliydi elbette. Ameliyat yeri hala çok acısa da belli etmemeye niyetliydi.
Jungkook alaycı bir ifadeyle güldü. Hâlâ çocuk gibi davranıyordu ona.

"Ben seni öldürebilirdim"

Jungkook bunu çenesi titrerken söylemişti. Artık kendini tutmanın bir anlamı yoktu. Akmasına izin verdiği yaşları silmekle uğraşmadı bile.

"Sen asla böyle bir şey yapmazdın"
"Ama yaptım! Hedefim sen olmasan da-"
"Sadece öfkeliydin! Herkesin öfkeliyken gözü dönebilir"
"Sana zarar verdim!"
"Isteyerek olmadı!"

"Sonuçta oldu! Sadece o da değil! 4 gün boyunca sana psikolojik şiddet uyguladım resmen! Sana en büyük zararı verdim ben! Ilk günden beri başına bela oldum.

Benim için çok azar yedin, maaşın kesildi, hakarete uğradın! Bunun karşılığını seni severek vermek isterken..."

Jin, omuzları sarsılarak ağlayan çocuğu omuzlarından tutup kendine yaklaştırdı ve sıkıca sarıldı.

"Hayranlık ile aşk bambaşka şeyler Jungkook. Senden asla bir karşılık beklemedim bunları yaparken. Tek isteğim senin sağlıklı ve mutlu olmandı."