Κεφάλαιο Δεύτερο - Χωρίς Ταυτότητα

1.6K 147 189
                                    

Έσκυψε απο πάνω της κι ανασήκωσε προσεχτικά το κεφάλι της με ήπιες κινήσεις δεν έδειχνε να αντιδρά αυτό ενίσχυσε τους φοβους του .《Δεσποινίς με ακούτε έχετε επικοινωνία με το περιβάλλον ;》ψιθύρισε σε μια προσπάθεια να ελέγξει ποσο σοβαρή ηταν η κατάσταση.

Έντρομος μετα απο μερικά δευτερόλεπτα παρατήρησε πως το σημείο οπου είχε χτυπήσει είχε αρχίσει να ματώνει .
Ακούμπησε το τρεμάμενο χερι του στο λαιμο της αναζητώντας απεγνωσμένα σφυγμό με την καρδιά του να χτυπά ακανόνιστα.

Ο σφυγμός της ηταν εξαιρετικά αδύναμος έπρεπε να την μεταφέρει σε ενα νοσοκομειο το συντομότερο έδειχνε πολύ σοβαρό .

Δίχως δεύτερη σκέψη την σήκωσε στα χέρια του κι με γοργά βήματα την μετέφερε στο γκαράζ της εταιρίας πατώντας με δυσκολία το κουμπί ου ξεκλειδώνε το αυτοκίνητο του .

Αφου την απώθεσε όσο πιο μαλακά μπορούσε στο κάθισμα του συνοδηγόυ στο διθέσιο σπορ αυτοκίνητο του έβαλε μπρος πασχίζοντας να κρατήσει την ψυχραιμία του .

Ενας θεος ξερει πως εφτασε στο κοντινότερο νοσοκομειο κόντεψε να τρακαρει αρκετές φορες περνώντας με κόκκινο κατά την διάρκεια της διαδρομής .

Στο κατώφλι τους περίμεναν οι νοσοκόμοι καθώς φρόντισε να ειδοποιήσει καθ οδόν ανασήκωσε ξανα το σώμα της στην αγκαλια του παρακολουθώντας σοκαρισμένος κόκκινες κηλίδες να λεκίαζουν τα λευκά πλακάκια στην είσοδο του Θεραπευτηρίου.

Χωρίς να κωλυσιεργήσει περαιτέρω την ακούμπησε μαλακά στο φορείο βλέποντας το σχεδον άψυχο σωμα της να απομακρύνεται το στομάχι του δέθηκε κόμπος .

Άμεσα την μετέφεραν στα επείγοντα περιστατικά και ο Κρίστιαν παρέμεινε μονος να βηματίζει περα δώθε στην αναμονή το πουκάμισο του απο λευκό είχε γεμίσει με κηλίδες αίματος σαν να ειχε διαπράξει το πιο στιγνό έγκλημα .

Μεσά του ευχοταν να μην ηταν σοβαρό το χτύπημα καθώς τοτε θα ειχε να αντιμετωπίσει σωρεία κατηγοριών και αν ακόμη χειρότερα υπέκυπτε στα τραύματα της τοτε ηταν που οι γονείς της θα τον έτρεχαν στα δικαστήρια .

Δεν ειχε αποφασίσει μέσα στην ταραχή τι να πράξει αδυνατούσε να θεσει τις σκέψεις του σε τάξη η αγωνια και το άγχος θόλωναν ολοένα το μυαλο του δημιουργώντας ενα χάος .

Ειχε επιλέξει να μην ειδοποιήσει τους γονεις της ακόμη ουτε και θα το έπραττε φυσικά έκτος και αν τα πραγματα σοβάρευαν πόλυ ενα ενδεχόμενο που δεν ήθελε ούτε να το σκέφτεται προς το παρών .

Στα Άδυτα της Καρδιάς σουOù les histoires vivent. Découvrez maintenant