Στα Άδυτα της Καρδιάς σου

Κεφάλαιο Όγδοο - Θανάσιμη Ζήλεια

Οι ώρες πέρασαν πολυ γρήγορα καν το καταλάβει το ρολόι της έδειχνε οκτώ μίση κιόλας σε λίγο θα ερχόταν οπως ειχε υποσχεθεί να την πάρει .

Δεν είχε τελειώσει ακόμη την προετοιμασία της παρόλο που είχε πάρει τις αποφάσεις της δεν επιθυμούσε να εμφανιστεί απεριποίητη .

Είχε αφήσει τα καστάνα φρεσκολουσμένα μαλλία της να κυματίζουν ανάλαφρα με μπούκλες να πλαισιώνουν το πρόσωπο της .

Το μακιγιάζ των ματιών της προτίμησε να μην είναι πολύ έντονο έδωσε έμφαση στα χείλη της με ένα κατακόκκινο μάτ κραγιόν .

Οσο για το φόρεμα πανέμορφο αυτη την φορά επέλεξε ενα μαύρο μάξι αέρινο φόρεμα βαθύ ντεκολτέ κι σκίσιμο στην δεξιά μεριά του .
Σίγουρα θα τον ξετρελαίνει αναλογίστικε ονειροπολόντας λίγο προτού το παραμύθι λήξει άδοξα .

Κοιτάχτηκε στον ολόσωμο καθρέφτη ικανοποιημένη το μόνο που έλειπε για να ολοκληρώσει την εκθαμβωτική εμφάνιση της ήταν τα ψηλοτάκουνα αρχαιοελληνικού στύλ πέδιλα κι θα έβαζε στην νύχτα φωτιά .!

Η Μιράντα χτύπησε την πόρτα απαλά προτού περάσει στο εσωτερικό κοντοστάθηκε προς στιγμήν παρατηρωντας υπερήφανη την κόρη της .

Έμοιαζε Πραγματικά με μοντέλο βγαλμένο από τις σελίδες κάποιου περιοδικού πως να μην την ποθησει ο Κρίστιαν η οποιοσδήποτε άλλος διαπίστωσε καθώς την πλησίαζε χαμογελώντας .

Χάιδεψε το μάγουλο της στοργικα συγκινημένη αναπολώντας τις εποχές που ήτανε παιδάκι ακόμη «Είσαι πανέμορφη αγαπούλα μου μοιάζεις με άγγελο !» σχολίασε αρχικά μα παρατηρώντας καλύτερα το φόρεμα ανήσυχη πρόσθεσε .
« Μήπως όμως βρε κοριτσάκι μου να φορέσεις ενα πιο συμμαζεμένο φόρεμα ;» την επέπληξε με το γάντι .

Στράφηκε προς την μεριά της γελώντας « Μαμά μου δεν είμαι μωρό πλέον . Γνωρίζω να προσέχω τον εαυτό μου ! » σχολίασε αφήνοντας ένα φιλί στο μέτωπο της.

Σαν ήχησε η κόρνα του αυτοκίνητου το στομάχι της δέθηκε κόμπος έπρεπε να χαλαρώσει πάση θυσια ειδάλλως θα φερόταν αμήχανα πράγμα που δεν επιθυμούσε.

《Ελπίζω να ξέρεις τι κάνεις παιδί μου..αφορά την δική σου ζωή..》ψέλλισε αποχωρώντας απο το δωμάτιο ανήσυχη .

Πήρε μια βαθειά ανάσα κλείνοντας την πόρτα πίσω αγχωμένη με την καρδιά της να βροντάει σαν ταμπόυρλο ξεκίνησε να κατεβαίνει αγέρωχα τις σκάλες.