Κεφάλαιο Δώδεκα - Παράτολμη Απόφαση

1K 104 43
                                    

Έχασε τα λόγια της πασχίζοντας να αντιληφθεί εαν η μητέρα του τους παρακολουθούσε την ωρα της συνομιλίας.

《Δεν...υποσχέθηκα τίποτα απολύτως..πως γίνεται να γνωρίζεις τοσο πολλά..》

《Σου το αποκάλυψα εξαρχής αυτο καλή μου αλλα θα σου το ξαναπώ γνωρίζω απο πρώτο χέρι οτιδήποτε αφορά τον γιο μου !》ανακοίνωσε σχεδόν εμμονικά τρομοκρατώντας την προς στιγμήν αν και το έκρυψε περίτεχνα.

《Ε..νομίζω πως ειναι θέμα χρόνου να τον μεταφέρουν ας περάσουμε στο δωμάτιο να τον περιμένουμε...》 σχολίασε βιαστικά κι ύστερα αποφάσισε να περιμένει υπομονετικά εως οτου τον αντικρίσει νικητή.

Η Μάριον χτυπούσε νευρική το ποδι της στο δάπεδο ανυπόμονη οσο τίποτε να βεβαιωθεί πως ήταν σώος. Έπειτα οπως έπραττε πάντοτε θα έφευγε προτού ξυπνήσει.

《Να τος ! Ω θεε μου φαίνεται ταλαιπωρημένος!》αναφώνησε πασχίζοντας να καταπνίξει τον ενοχλητικό κόμπο που της έφραζε τον λαιμό.

Απο μακριά αντίκρισε το φορείο του να πλησιάζει ρίχνοντας κλεφτές ματιές προς το μέρος της με σκοπό να παρατηρήσει τις αντιδράσεις της.

Ανυπομονούσε να τον δεί οσο τίποτε στον κόσμο μονάχα να του μιλήσει να τον συγχαρεί που πάλεψε τόσο σκληρά και βγήκε επιτέλους νικητής σε μια μάχη άνιση με τον θάνατο !

Σαν ξεπρόβαλε στο κατώφλι προτού τον τοποθετήσουν στο κρεββάτι δίχως να συγκρατεί περαιτέρω την αδημονία που την βασάνιζε .
Έτρεξε πρώτη να τον προυπαντήσει αγωνία εφόσον κοιμόταν ακόμη βαθειά κι δεν θα αντιλαμβανόταν την παρουσία της κοντά του αφήνοντας την Μαρίνα θεατή μιας σιωπηρής επανένωσης.

Πλησίασε κοντά του διψασμένη να τον αντικρίσει οπως ακριβώς την πρώτη φορά που το κράτησε ανάμεσα στα ιδρωμένα χέρια της σαν γεννήθηκε.

Ήταν ακόμη ωχρός κι ταλαιπωρημένος παρατήρησε χάιδέυοντας το μάγουλο του στοργικά συγκρατωντας μετα βίας τα δάκρυα. 《Παιδί μου το ηξέρα πως θα τα καταφέρνες είσαι πολύ δυνατός ..! 》ψιθύρισε στο αυτί του χαμογελώντας μηχανικά.

Μέριασε ύστερα ανοίγοντας δρόμο στους υπαλλήλους να τον τοποθετήσουν πίσω στο κρεββάτι με ασφάλεια.

Αφότου τελείωσαν κι αποχώρησαν ήταν η σειρά της να τον πλησιάσει χαμογελώντας πλατιά του έσφιξε ευτυχισμένη το χέρι.

Έμοιαζε ήρεμος γαλήνιος κουβαλώντας μια ξεγνοιασιά στην οψη του σαν να γνώριζε εκ των προτέρων πως βρισκόταν ανάμεσα τους ακόμη.

Στα Άδυτα της Καρδιάς σουOnde histórias criam vida. Descubra agora