Στα Άδυτα της Καρδιάς σου

Κεφάλαιο Τρίτο - Στα βαθειά

Αφότου τερμάτισε την κλήση ένιωσε ενα βάρος να φεύγει απ τις πλάτες της χαιρόταν που κατάφερε να τον βάλει στην θέση του έπειτα απο την θρασύτατη απάντηση που ξεστόμισε με τόση ευκολία.

Τελικά οι φήμες είχαν κάποιο υπόβαθρο συλλογίστικε περιμένοντας υπομονετικά να ετοιμάσουν τον εσπρέσο που ειχε παραγγείλει.

Είχε τεράστια ανάγκη την καφεΐνη να κυλήσει ανακουφιστηκά στις φλέβες της επειτα απο την καθημερινή βραδυνή ταλαιπωρία που δεν κατόρθωνε να κλείσει μάτι πριν να ξημερώσει .

Ανησυχία σκέψεις και ενοχές φάνταζαν βουνό μες το μυαλό της μα και το σωμα της υπέφερε παρόμοια ταλαιπωρία ολοι οι μύες του κορμιού της πονούσαν .

Κοίταξε το ρολόι στον τοίχο απέναντι της κρυβοντας ενα χασμουρητό με την αναστροφή του χεριού της τουλάχιστον  σε λίγη ωρα θα την άλλαζε ο Νίκολας και επιτέλους θα ξέκλεβε λιγο χρόνο για ενα μπάνιο και αρκετό ύπνο εως το βράδυ που θα επέστρεφε εκ νέου στην κλινική.

Επιστρέφοντας πίσω στο δωμάτιο της εμφανώς εξουθενωμένη με μαλλιά ανακατεμένα άβαφη και με μαύρους κύκλους κατω απο τα μάτια την περίμενε αλλη μια δυσάρεστη έκπληξη ανοίγοντας την θύρα.

Η Μαρίνα έκλαιγε έχοντας κρύψει το πρόσωπο της ανάμεσα στα δυο της χέρια με το σωμα της μαζεμένο κουβάρι  άναυδη ακούμπησε πρόχειρα τον καφέ σε ένα τραπεζάκι κι έτρεξε κοντα της να εξετάσει τι στο καλό συνέβαινε . 

«  Παιδάκι μου τι έχεις πονάς ακόμη προ ολίγου που σε άφησα έδειχνες ήρεμη πες μου έγινε κατι που να σε τάραξε οσο έλειπα ..;»ρωτουσε τρελαμενη δίχως  μα παίρνει καμια απάντηση συνέχιζε να κοιτάζει το κενό απέναντι αγνοώντας την.

Υστερα απο λίγα λεπτά ομως αφου σκούπισε τα δάκρυα της συμμεριζομενη την αγωνία τους στράφηκε με παράπονο  στα βουρκωμένα της μάτια .

«Δεν  με αγαπάει ο Κρίστιαν δεν δινει δεκάρα αν ζω η αν πεθαινω το νιωθω να πάρει ειμαι βυθισμένη στο σκοτάδι μυαλο μου επικρατεί το απόλυτο κενό   Πες μου μητέρα εχω δίκιο ετσι ; » απαίτησε για αλλη μια φορά αναγνωρίζοντας πως το ψέμα τους δεν ήταν πειστικό απο τα μισολογα τους δεν εβγαζε ακρη .

Αναζητούσε εναν κατάλληλο τροπο προσέγγισης του θέματος ωστε να στηρίξει για λίγο ακόμη την παρωδία ταυτόχρονα ενας φοβος φώλιαζε στην ψυχή της πλέον αυτος ο άνδρας μονοπωλούσε τις σκέψεις της πως θα  έβγαζαν απ την ζωές τους ;