Στα Άδυτα της Καρδιάς σου

Κεφάλαιο Τέταρτο - Ανίκητος Πειρασμός

Χτένιζε με γοργό βηματισμό καθε σπιθαμή απο φαρδίους διαδρόμους ανεβοκατέβαινε έναν προς έναν τους ορόφους παρακινούμενος απο ενα πρωτόγνωρο συναίσθημα μια δίψα να καταφέρει να την γυρίσει σωα στο θαλαμό .

"Να εξιλεωθείς θέλεις μονάχα Κρίστιαν" υπενθύμιζε ξανά και ξανά στο νου του πασχίζοντας να ξεγελάσει το υποσεινίδητο του πράγμα που κανείς δεν κατάφερε .

Η καρδιά του χτυπούσε σπασμωδικά η αδρεναλίνη έρρεε ποταμός στις φλέβες του ήλπιζε να μην είχε καθυστερήσει υπερβολικά να αντιληφθεί την απουσία της .

Μα για μια στιγμή οχι ! Αυτος ο κρότος που τον επανέφερε βίαια στην πραγματικότητα δεν ήταν άλλος απο την θύρα που έκλεινε με φόρα.

Η ελπίδα άπεκτησε φτερά μες την καρδιά του ηταν αδύναμη το σώμα της καταπονημένο και συνάμα υποσιτισμένο δεν κατόρθωνε να περπατήσει ως την έξοδο.

Στο τέλος του πρώτου ορόφου ο διάδρομος κατέληγε σε μια στροφή που φιλοξενούσε τα χειρουργεία οπως αναγράφονταν στην πινακίδα εμπρος του .

《Δεν θα χάσω τίποτα να ρίξω μια ματιά》μουρμούρισε πλησιάζοντας ολοένα πιο κοντά σαν απο ένστικτο έστριψε βιαστικά κι σύντομα επιβραβέυτηκε για την απόφαση του.

Μερικά μέτρα μακριά του βάδιζε αδύναμη να περπατήσει τυλιγμένη με το μαύρο ακριβό παλτό του ασθμαίνοντας στηριζόμενη σε κάθε βήμα στον τοίχο ώστε να μην πεσει κάτω.

Έτρεξε προς το μέρος την άδραξε απο την μέση σφικτά οσο κι να πάλευε να ελευθερωθεί μάταια οι δυνάμεις την εγκατέλειπαν η ζάλη αυξανόταν αργά η γρήγορα θα κατέρρεε .
《 Για που το έβαλες Μαρίνα;》ψιθύρισε ερωτικά στο αυτί της γνωρίζοντας πως ηταν θέμα χρόνου να επιστρέψουν στο δωμάτιο οσο κι αν τον πολεμούσε.
《Άφησε με ήσυχη να κάνω αυτό που θέλω δεν έχεις καμία εξουσία επανω μου !!》φώναξε με την φωνή της να αντηχεί κατα μήκος του άδειου χώρου.

Άρχισε να ιδρώνει οι σφυγμοί της έπεφταν μα το άγριο πείσμα δεν έλεγε να της επιτρέψει μια οπισθοχώρηση την τελευταία στιγμή .
Αντίθετα απο το εξασθενημένο σώμα που την είχε ήδη προδώσει.

Αφέθηκε στα χέρια του νικημένη κι εκείνος σαν να ήταν πούπουλο την σήκωσε στην αγκαλιά του επιστρέφοντας στο δωμάτιο χωρίς να του φέρει καμία αντίρρηση .

Σαν την ακούμπησε στο κρεββάτι έκλεισε πεισματικά σαν μικρό παιδί τα μάτια της ώστε να μην τον αντικρίζει το βάρος της ήττας άλλωστε δεν άφηνε περιθώρια στον εγωισμό .