ABİS

Bölüm 17

  

  Konuşma sesleriyle yavaş yavaş kendime gelmeye başlamıştım. Nerde olduğum ve başımdan geçenler tek tek aklıma geldiğinde gitmek için yattığım yerden kalkacaktım ki yine o adamın sesiyle bunu yapmaktan vazgeçtim. Uyumuş gibi yapmaya devam edip konuşulanları dinlemeye başladım.

  Kenan:
-Nasıl oldu bu olay?

Memduh:
-Oğlum arabadaydım, meğerse bunlar pusu kurmuşlar. Arabadan inmemi bekliyorlarmış. Zaten indiğim sıra Behice kızım birden benim üstüme atlayınca öyle kurtuldum. Oda yolda yürürken birisinin telefonda konuşmasını duymuş. Bende sana getirdim bu kızı ona gözün gibi bakmanı istiyorum. Benim sana emanetim unutma.

Kenan:
-Merak etme baba zaten bazı bilmediğin konular da var. Aslında bu durum benim için bir mucize gibi bir şey oldu.

Memduh:
-Ne konusundan bahsediyorsun oğlum? Benim bilmediğim ne olaylar dönüyor yine,keşke bana da söylesen.

Kenan:
-Yakında anlayacaksın baba.

Memduh:
-Peki oğlum ben gidiyorum çok işim var zaten. Bir de ilgilenmem gereken başka bir konu daha çıktı.

 

  Hareketlendiklerini duyduğumda elim ayağıma dolandı. Bu adamla bu evde tek başıma kalmak hiçte iyi bir fikir gibi durmuyordu açıkçası. Dengesiz bir şeye benziyor zaten.

Hızlıca gözlerimi açıp ayağa fırladım.
Karşımda duran iki adam da bana tuhaf bakışlar atarken şirince gülümsemeye çalıştım. Hemen üstümü başımı düzenleyip kendimi kurtarma çabalarına geçiş yaptım.

Ben:
-Gidiyor muyuz Memduh Bey?
-Hadi o zaman

deyip ellerimi birbirine vurup çıkışa doğru yürümeye başlamıştım ama arkamdaki gülme sesini de işitiyordum.

  Kenan:
-Hayırdır sen nereye gidiyorsun ufaklık?

Malum şahısın sesini duyduğumda
olduğum yerde durdum ve başımı yukarı kaldırdım,gözlerimi sımsıkı yumdum, ellerimi de açıp dua etmeye başladım. Ben dualarımı sıralıyorken  yakınımdan gelen parmak şıklatma sesleriyle gözlerimi açtım. Despot kılıklı herif rahat rahat bir dua bile ettirmiyordu. Kaşlarını çatmış deliymişim gibi bakış atıyordu bana. Hiç onu umursamadan saçımı savurup arkamı döndüm.

Ben:
-Memduh Bey hadi artık geri dönebilir miyiz?

Memduh:
-Kızım sana demiştim ya seni oğlumun yanına bırakacağım onun yanında daha güvende olursun diye.

Ben:
-Evet Memduh Bey hatırlıyorum ama buraya geldikten sonra bu fikir pekte iyi bir fikirmiş gibi gelmedi açıkçası.

Bu adamla aynı evde kalmak bence intihar etmeye çalışıpta becerememek gibi bir şey yani. Çok fazla tanımıyorum onu ama bakışları bir insanı öldürmeye yetecek tehlikede.
Onu ilk restoranda görmüştüm. Yaptığım yemeği beğenmemişti. Eğer onu bir daha göreceğimi bilseydim daha az artistlik yapardım en azından.

Kenan:
-Burda kalacaksın küçük kız bu konu burada kapanmıştır. Şansını fazla zorlama istersen.

Sert sesini duymamla biraz duraksamıştım ama burda bu deliyle tek başıma kalamazdım,kendimi de ona ezdirmeyecektim. Başımı ona çevirip

Ben:
-Benimle nasıl konuştuğuna dikkat et. Seninle burada kalmak mecbutiyetinde olduğumu sanmıyorum.

Başımı çevirmeme fırsat kalmadan yaralı olan kolumdan tutulup çekilince çığlığı bastım. Acıdan gözlerim dolmuştu. Karşımdaki hayvan adam iki kolumdan sıkı sıkı tutmuş gözlerimin içine beni öldürecekmiş gibi bakıyordu. Bağırarak konuşmasıyla yerimde sıçradım.