Faithfully Yours (Book 2)(COMPLETE)

Faithful 20:

At last!!!! Matatapos ko na siyaaaa!!! Yeees!!

Kaunting tiis nalang my Faithful readers! Matatapos na rin ang pag hihirap ng mga bida!

Pagkatapos nito ay itutuon ko naman ang atensyon ko sa revision ng book 1. I hope you re-read it too kasi madami akong binago sa flow ng story hehehe

Hope you enjoy!

;*

⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️

Ash

Inilapag ko sa center table ang dala-dala kong tsaa para sa aking bisita.

"Salamat iha, hindi ka na dapat nag-abala pa."

Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwalang nasa harapan ko siya ngayon. I never expected him to come see me like this, more on talking to me so casually na parang wala itong galit sa akin...

"Mr. Walter—"

"Rey...call me lolo Rey iha..."

Napasinghap ako. Ilang sandali kong pinigilan ang aking paghinga dahil sa gulat. Hindi ko alam kung bakit siya nag kakaganito. Mukha siyang masaya, ni walang bahid ng galit at pagkamuhi ang mga mata niya ngayon. Lalo na kapag tinitignan nito ako. Siguro ay masaya ito, dahil sa wakas, wala na ako sa landas ng apo niya.

Lumingon ito sa nasa likuran nitong personal nurse nito at doon ay iniwan kami ng nurse nito sa sala, giving us the privacy we needed. I was even shocked a while ago that he's on his wheelchair. I wonder what happened. If he's just ok? Maybe he should rest.

"S-sir.."

"Iha..alam kong nagugulat ka sa klase ng ugaling ipinapakita ko sa iyo ngayon."

Umiwas ako ng tingin. Kinakabahan ako, dahil sa pag babagong ipinapakita nito sa akin. Sino ba namang hindi magugulat kung ang kaharap mo ay ang taong sanhi kung bakit kayo nagkahiwalay ng minamahal mo na ngayon ay umaasta na para bang wala itong kahit na ano mang galit na naramdaman sa akin. Natatakot ako sa kung ano mang maaari niyang sabihin.

"I know you are now happy sir. That I have finally left him, again. "

He smiled, sadly. Iyon ang ikinagulat ko. Bakit? Bakit siya nalungkot sa sinabi ko? Hindi ba iyon naman ang gusto niya? Hindi ba't iyon ang dahilan kung bakit siya masaya ngayon? Then why smile sadly? Bakit siya ngingiti ng malungkot?

"As I thought you would say. I can't blame you iha. I made you leave my apo for some unreasonable things. But I can't help it iha. Your company was at the brink of bankruptcy and you came running to my apo and seek his help to gain your company back! And I thought of the practical way as to why, at iyon ay ang pag bintangan kang gold digger."

Yumuko ako, I can't blame him too, kung siguro ay ako ang nasa sitwasyon niya ay iyon din ang iisipin ko.

But he's half true, part of my reasons before on marrying Timothy was to use his connections for our company but that didn't last long dahil natutunan ko siyang mahalin. Kung tutuusin ay tama siya, I am a gold digger. An opportunist, gumagamit ng ibang tao to benefit for their own self.

"I'm sorry sir. Aaminin ko po, iyon ang unang dahilan ko kung bakit ako pumayag na mag pakasal sa apo ninyo. But believe me sir, simula nang mahalin ko siya, hindi ko na hinangad ang kung ano pa. I can let that company down, I can loose that company, basta ang mahalaga ay kasama ko ang asawa ko. Basta ba kasama ko siya ay wala na akong pakielam sa ano mang bagay. Because the moment I loved your grandson I already have everything I could ever ask for. But then you threatened me sir. Natakot ako na baka totohanin mo ang sinabi mo. Natakot ako hindi lang para sa akin, sa kambal. Mas natakot ako para kay Timothy dahil hindi lang mana ang mawawala sa kaniya kundi pati kayo. And I don't want that sir, you are his grandfather at kahit ano pang gawin ko ay ikaw pa rin ang lolo niya. I can't fight that."