Sabah olduğunda içkinin etkisiyle başım dönüyordu.Evren'i kaldırdım.Simay sabah erkenden gitmiş ve birde not bırakmıştı.Bugün Evren'le gitmemiz gereken bir holding vardı.O yüzden erken kalkıp kahvaltı ettik.Evren resmi giyinmemi istedi.Bense takmadım.Sonuçta oraya iş için değil birini öldürmek için gidiyorduk.
Üstümü giyinip aşağıya indim.Evren arabadaydı.Bir saat sonra holding'e vardık.Büyük harflerle ''KOÇ HOLDİNG '' yazan yere girdik.Kapıdaki adam bize randevumuz olup olmadığını sordu.Evren adını söyledi.Adam ''Geçebilirsiniz'' diye cevap verdi.Merdivenlerden çıkarak asansöre bindik.Evren en üst kata bastı.Asansörde giderken Evren'e ''En karanlık zamanlarımda yanımda oldun.Hala da burdasın.İyi ki .Sen olmasan ne yapardım bilmiyorum.'' dedim .
''Her zaman yanında olacağım.Sende iyiki varsın İnci.Seni seviyorum '' dediğinde elini tuttum.Asansör durduğunda indik.Hemen karşımızda ''Onur KOÇ '' Yazılı odaya yürüdüm.İçeriye girdiğimde bir adam döner sandalyesinde oturuyordu.Bizi görünce gülümsedi.Evren ''Merhaba Onur Bey .'' dedi.İkimizde sandalyeye oturduk.Havadan sudan konuşurken ben bir anda adamın üstüne yürümeye başladım.
''Ulan, sus be ! Sen kaç paralık adamsın lan ! Ailemi öldürürken hiç mi düşünmediniz ? Aynısı size yapacağım şimdi! Nasıl bir şeymiş öğrenmiş olursun.Piç .Adın Onur ama Onur 'un ''O 'su'' yok sende ! Nefret ediyorum hepinizden ! '' Adamın üstüne atılarak ani bir hareket yapıp bıçağı karnına soktum.Korkmamıştım.Çünkü bu öldürdüğüm kişi sonuncuydu. Ya da ben öyle düşünüyordum. Ailemi neden öldürdükleri konusunda hala bir fikrim yoktu.Öğenmek de bir işe yaramayacaktı zaten.
Holding'den çıkıp arabaya yürüdüm.''Ailen için o kadar çok şey yaptın ki İnci.'' Evren'e baktım.Hiç duygusal olmayan ben ''aile '' kelimesini duyduğum an sanki kalbim yerinden sökülmüş gibi hissettim.Belkide aile kelimesine çok uzaktım.Yıllardır yoklardı.Kalbim göğsümden sökülmüş, denizin karanlık dibine atılmıştı.Yüzme bilmediğim için onu kurtaramıyordum.Biliyordum ki eğer bu halde kalbimi o karanlık sulardan kurtarmaya çalışsam boğulurdum.Ve yine biliyordum ki ailemi unutmaya çalışsam suçluluk duygusuyla boğulurdum.
Sessiz bir şekilde ''Evet '' dedim.Arabayı eve doğru sürdü Evren.Bense öylece düşünüyordum.Başımı pencereye yaslamış, buranın iyiliklerle dolu olmadığını düşünüyordum.Yaşamak için savaşmak gerekiyordu.Savaşmazsan seni köle olarak kullanıyorlardı .
Eve geldiğimde kendimi direk yatağa attım.Uykum vardı.
Medyada İnci Var.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzun Hikaye
Teen Fiction'' Aşk her derde deva olmaz . Aşk her zorluğu aşamaz . Ve en önemlisi , aşkın sonu her zaman mutlu bitmez ; konu bu değildir . Ama aşk sizi değiştirir . ''
