Uzun Hikaye

HAYAL KIRIKLIĞI

Akşam olmuştu ve Evren hala yoktu.Ne telefonuna ulaşabiliyordum ne de kendisine.Canım sıkılmaya başlamıştı ve bende Evren'in odasına girdim.Dolabının en alt çekmecesini açtığımda bizim resim albümlerimiz vardı.Bir sürü resim....

Sonra albümü kaldırdım ve altında bir zarf buldum.Üstünde hiç bir şey yazmıyordu.Zarfı açtım.İçinden tıpkı bana benzeyen (?) bir kız resmi çıktı .O kadar çok benziyordu ki bir an ben sandım.Ama benim salıncakta sallanırken bir resmin yoktu eminim . Resmin altında ki zarfı aldım.Ve mırıldanarak okumaya başladım:

Sevgili Başak, 

Sana hiç bir zaman ihanet etmedim.Seni hep sevdim. Beni böyle biri olarak hatırlamanı istemezdim.Özür dilerim , herşey için.Bana katlanmaya çalıştığın onca zaman için.Şuan mezarda olabilirsin, ama sen benim yanımdasın .Seni hiçbir zaman unutmayacağım.Hep seveceğim.İyiki yanımdaydın.Keşke şuan da yanımda olsan ..Seni öyle çok özledim ki .......

Altında güzel bir şekilde ''Evren Yılmaz'' yazılmış ve Evren'in imzası atılmıştı.Bunu Evren mi yazmıştı ?Kendi kendime konuşurken saçmaladığımı düşünmeye başlamıştım.Hem Evren'in böyle bir sevgilisi olsa bana söylerdi değil mi ? Hem zaten kız ölmüştü.Ve de kızın bana aşırı benzemesi dikkatimden kaçmamıştı.İkizim değilde tıpkı ben gibiydi.Hem kız ne zaman ölmüştü ? Bu mektup ne zaman yazılmıştı ? Ve neden burdaydı ? Kafamda binlerce soru dolaşırken zarfı yerine bırakıp, aşağı indim.Gördüğüm şey bende şok etkisi yaratmıştı.Başım dönüyordu.Kendimi kötü hissediyordum.Ben mutfağa gittiğimde açılan kapının sesini duydum.İçeri geçtim.

''Nerdeydin ? ''  diye sordum soğuk bir sesle.

''İşim çıktı .'' dediğinde yüzündeki yalanı anlamıştım.O sırada gözü bir yere dalmıştı.Boş boş etrafa bakınıyordu .''Evren '' dedim. ''Bir şeyler var ve sen bana söylemiyorsun , değil mi ? '' 

''Hayır , bir işim çıktı dedim ya .''

''Yalan söylediğini anlayabiliyorum.Bana yalan söyleme .''

''İnci ! Fazla uzatıyorsun !''

Ben mi fazla uzatıyordum ? Kaç gündür yolunda olmayan şeyler vardı ve sadece ben mi fazla uzatıyordum ? 

''Uzatmıyorum ! Sen sürekli bana yalan söyleyerek başından savmaya çalışıyorsun .! ''

Cevap vermeden merdivenlerden yukarı çıkmaya başladı.Odasında bulduğum zarfı söylemedim .Umrumda değildi.Sinirle odama çıktım.Kapıyı kilitledim ve ağlamaya başladım.Üzüldüğümde ağlamazdım.Üzüldüğümde bağırır , sinirlendiğimde ağlardım . Kendimi yatağa bıraktım.Bir kitap alıp yüzüme koydum.Kitap kokusu iyi geliyordu.Kitapla büyümüştüm.Öyle çok pahalı kitapları değilde, ucuz kitapları okumuştum hep.Kitapla sakinleşebiliyordum.Ne zaman annem ve babam kavga etse odama geçip kitap okurdum.Kitap iyiydi.

Bir süre sonra ağlamayı kestim.Evren'le hiç böyle bir kavgamız olmamıştı.Gözlerimi kapadım ve uyumaya çalıştım.Düşünceler, uyumamı engelliyordu .Gözlerimi açıp, tavana bakmayı başladım.Sonra uyumaya  başlamak umuduyla gözlerimi yumdum .