Şehrin dar sokakları , korkutucu bir şekilde karanlıktı . Yanımdaki adama sığınarak ;
'' Korkuyorum . '' dedim .
Yeşil gözleri parladı . Gülümsedi . Yanağıma o klasik öpücüklerinden birini kondurdu .
'' Korkma . ''
Gülümsedim . Bu kadar şey yaşadıktan sonra , gülümsemek çok aptalcaydı . Sanki her gün çok mutlu ve huzurluyduk . Bu asla olmamıştı .
Evimizin kapısını açarken , içeriye ilk giren ben olmuştum . Odaya geçerek üstüme rahat bir şeyler giydim . Saat gece yarısına gelmişti . Uykum hiç olmadığı kadar çok vardı . Yatağa kıvrıldım .
Sevdiğim adamla olmak . Belkide bu beni çok daha huzurlu yapabilirdi . Hayaller kuruyordum , mutlu olmak için . Artık onu da bırakmıştım çünkü , gerçekleşmiyorlardı ve bu daha çok üzülmeme neden oluyordu .
Belimde bir çift el hissettiğimde , uykuya dalmak üzereydim . Aklıma gelen ilk şeyi söyleyerek , sessizliği bozmaya çalıştım .
'' Neden hep üzülen biz oluyoruz ? ''
'' Bilmiyorum . Bilmiyorum ama , seni mutlu etmek için uğraşıyorum . ''
Tebessüm ettim . Onu sevmekle hata yapmadığımı her gün biraz daha anlıyordum . Ben onu gerçekten seviyordum .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzun Hikaye
Novela Juvenil'' Aşk her derde deva olmaz . Aşk her zorluğu aşamaz . Ve en önemlisi , aşkın sonu her zaman mutlu bitmez ; konu bu değildir . Ama aşk sizi değiştirir . ''
