Chapter 2

9.2K 1.2K 107

by Nakai_td

by Nakai_td

"ေလာေလာဆယ္ ေရခ်ိဳးသန္႔စင္လိုက္အံုး။"

နွာေခါင္းကို အနည္းငယ္ ရွံု႕ကာ ဆိုလာတဲ့ စကားေၾကာင့္
Luhan အနည္းငယ္ ခံျပင္းေဒါသထြက္သြားရပါသည္။

မသိရင္ Luhan က ညစ္ပတ္ေနတာက်လို႔။
လူကို မတူသလို မတန္သလိုနဲ႔ နွိမ္ေနတယ္။

"အေဒၚျကီး....သူ႔အတြက္ သင့္ေတာ္မွာေလး
စီစဥ္ေပးလိုက္ပါ။"

သူတို႔နွစ္ဦးရဲ႕ အေနအထားကို ရပ္ၾကည့္ အကဲခတ္ေနတဲ့
အေဒၚႀကီး တစ္ဦးကို သူက လွည့္ၾကည့္လို႔ မွာၾကားသည္၊

"သခင္ေလး...မ်က္နွာက ..."

အနည္းငယ္ ပြန္းပဲေနတဲ့ သူ႔မ်က္နွာကို
အေဒၚႀကီးက စိတ္ပူေနပံုရပါသည္။

"ကြၽန္ေတာ္က ရတယ္...မပူနဲ႔ ...သူ႔ကိုပဲ စီစဥ္ေပးလိုက္ပါ။
ေနာက္ၿပီး ထမင္းေလး ဘာေလးေကြၽးလိုက္..."

မ်ားၿပီ...ဒါေတာ့ မ်ားၿပီဟု Luhan ထင္သည္။

အသာေလး ဝင္မေျပာဘဲ
ရပ္ၾကည့္ေနလို႔ အေကာင္းမွတ္ေနသလားမသိဘူး။

လူကို ဘယ္လို လာဆက္ဆံေနတာလဲ။

"ဒီမွာဗ်....
ဦးေလးႀကီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘယ္လိုထင္ေနတာလဲ။
မစားရမေသာက္ရမွတ္ေနလား....."

လက္သီးေလးကို တင္းေနေအာင္ ဆုပ္ကာ
Luhan ေအာ္ဟစ္ရန္ေတြ႕လိုက္သည္။

ျပန္လွည့္ၾကည့္လာတဲ့ က်ံဳ႕ေနေသာ မ်က္ခံုးေတြ၊
တင္းေစ့ပိတ္ထားတဲ့ Sehun ရဲ႕ နႈတ္ခမ္းေတြ။

ဒါေတြကို Luhan က ေစ့ေစ့ၾကည့္လို႔ မ်က္နွာေလး
ပင့္ေမာ့မာန္ခ်ီကာ ခပ္တည္တည္ကေလး ေနျပလိုက္ပါသည္။

ေျပာၾကည့္ေလ ဆိုတဲ့ မ်က္နွာေပးနဲ႔။

"ဂြီ.."

ရွိန္ကနဲ ပူသြားတဲ့ မ်က္နွာကေလးနွင့္
Luhan ႀကံမိႀကံရာ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ခ်လိုက္မိပါသည္။
အေရးအေၾကာင္းဆို ဗိုက္က သစၥာေဖာက္သည္ေလ။

"ဧည့္သည္ေလး .....ဒီဘက္ႂကြပါေနာ္။"

ေခၚေဆာင္သည့္ေနာက္ကို Luhan ေစာဒက မတက္ျဖစ္ဘဲ
ခပ္ကုပ္ကုပ္ကေလး လိုက္ပါသြားမိပါသည္။