Chapter 13

6.9K 1K 38

by Nakai_td

by Nakai_td

"Luhan ေရာ...."

အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ Luhan ကို
အရင္လိုမျမင္ရတာမလို႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို
Sehun ေမးလိုက္သည္။

"ခုနကေတာ့ ၿခံထဲဆင္းသြားပါတယ္ သခင္ေလး။"

သူလည္း အေပၚထပ္သို႔ တက္လာလိုက္ၿပီး
အဝတ္လဲၿပီးသည္နွင့္ ဝရံတာကို ထြက္လို႔
အေပၚမွ ဆီး၍ ၾကည့္ကာ ျဖဴ လႊလႊ အရိပ္ကေလးကို
ရွာေဖြမိေပမယ့္ မေတြ႕ရ။

ၿခံအေရွ႕ဘက္မွာေတာ့ မရွိဘူးထင္ပါရဲ႕။

တစ္ဖက္က ေကြ႕ပတ္ေလ်ွာက္ကာ
အိမ္အေနာက္ဖက္ျခမ္းကို ျမင္ရမည့္
ဝရံတာအစြန္းဆီ သြားလိုက္မွပဲ
ပန္းပင္ေတြ ပန္းၿခံဳေတြၾကားေရာက္ေနေသာ Luhan ကို
ျမင္သည္။

ေရပိုက္ဆြဲကာ ပန္းေရေလာင္းေနသည့္ ဦးေလးဂင္ရဲ႕
ခပ္လွမ္းလွမ္းေနရာမွာ Luhan က
ပန္းပြင့္ေတြကို ငံု႔နမ္းလိုက္ စကားလွမ္းေျပာလိုက္နဲ႔
အလုပ္မ်ားလို႔ေနသည္။

"ဦးေလး...ဒီပန္းေတြကို မေရာင္းစားဘူးလားဟင္။"

Luhan က နွင္းဆီနီအပြင့္ႀကီးႀကီးကို ငံု႔ေမႊးရင္း
ေမးလိုက္မိသည္။

"မေရာင္းပါဘူး Luhan ရာ။
သခင္ေလးက ခူးရင္ေတာင္ မႀကိဳက္ဘူး။"

"ဟင္....ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"

တစ္ျခားအပြင့္ေတြကပါ Luhan အာရံုကို
ဖမ္းစားေနျပန္သည္။

"အဲ့ဒါေတာ့ မသိဘူးေလ။
ပန္းေတြက ဒီတိုင္းပဲ ပြင့္လာလိုက္ ေႂကြသြားလိုက္ပဲ။
ငါ့အလုပ္က ပန္းပင္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔။"

Luhan က ေခါင္းေလးတဆတ္ဆတ္ညိတ္ရင္း
အိမ္ႀကီးဆီသို႔ လွမ္းၾကည့္မိသည္။

ဒီေလာက္ ခ်မ္းသာေနမွေတာ့လည္း
ပန္းေရာင္းလို႔ရတဲ့ အဖိုးအခကို သူဘယ္လိုမက္မွာလဲေနာ္။

ထို႔ေနာက္ ပန္းပင္ေတြအေပၚ ဖ်န္းေႁခြက်ေနသည့္
ေရစက္ကေလးေတြကို ေငးေနမိပါသည္။

"Luhan ေရ....ခဏ ေနရစ္ဦး။
ငါ ေရအိမ္သြားလိုက္ဦးမယ္။"

"ဟုတ္ကဲ့ ...."

ဦးေလးဂင္က ေရပိုက္ကို ခ်ထားခဲ့ကာ
ဝန္ထမ္း အိမ္ယာဘက္သို႔ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားသည္။