Tell Me More Lies [Completed]

Chapter 38

ထမင္းစားခန္းထဲ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ဝင္လာေသာ Luhan ကို
Sehun က ၿပံဳးျပလိုက္ကာ
ထိုင္ခံုကို ေနာက္ေ႐ႊ့ေပးၿပီး ဝင္ထိုင္ေစသည္။

"မနက္စာကို ထမင္းပဲစားလို႔ မရဘူးလား...."

"ဟင္....."

နွာေခါင္းကို လက္နဲ႔ပြတ္ကာ ဗလံုးဗေထြးေျပာလိုက္တာမလို႔ Sehun သိပ္နားမလည္လိုက္ေပ။

"ထမင္းပဲ စားမယ္လို႔ ....RICE...."

"အာ.....ရတယ္ေလ...
အေဒၚႀကီး....ထမင္းျပင္ေပးပါဦး။"

"ကိုကို ျပင္ေပး....."

ခပ္သြက္သြက္ေျပာလာတာမလို႔ Sehun က
အေဒၚႀကီးကို လက္ကာျပလိုက္ၿပီး
အျမန္အဆန္ထကာ ထမင္းခူးေပးရေတာ့သည္။

ဒီေန႔က Monday မလို႔ Luhan စိတ္ကေလးမၾကည္ခ်င္ပါ။

ဝမ္းဗိုက္ထဲ မွ ၇ လ သားအ႐ြယ္ ေဘဘီေလးရဲ႕ ဖခင္
ကေလးႀကီးဟာ အခုဆိုရင္ ပိုလို႔ ဆိုးသြမ္း အကဲပိုလာကာ
Sehun ကို အရမ္း ကပ္တြယ္တတ္လာသည္ေလ။

Sehun ဟာ တစ္ပတ္မွာ ၃ ရက္ပဲ ရံုးတက္ေသာ္လည္း
Luhan က သိပ္မလႊတ္ခ်င္ပါ။
သူရံုးတက္ရမယ့္ေန႔ေတြဆိုရင္
အမ်ိဳးမ်ိဳးအေၾကာင္းျပကာ
ေနာက္က်ေအာင္လုပ္သည္။ ဂ်ီက်သည္။စူပုပ္သည္။

Sehun မွာ အဆိုးအဆာေလးကို အလိုလိုက္ခ်င္ေသာ္ျငား
အလုပ္ကလည္း လံုးလံုးလ်ားလ်ားလႊတ္ထား၍ မရတာမို႔
မတတ္နိုင္ျဖစ္ေနရသည္။

အရင္တစ္ပတ္ကပဲ သူတို႔ပူးေပါင္းဖို႔ႀကံ႐ြယ္ထားေသာ
ကုန္ၾကမ္းစက္ရံုက သူမ်ားနဲ႔လက္တြဲသြားၿပီေလ။

"တစ္ျခားဟင္းမရွိဘူးလား...."

တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ခ်ေပးလိုက္ေသာ ဟင္းခြက္ေတြကို
Luhan စိတ္တိုင္းမက် စြာၾကည့္သည္။

"ဘာစားခ်င္လို႔လဲ ကေလးက...."

"ၾကက္ဥေျကာ္....."

"အင္း....ရမယ္.....အေဒၚႀကီး...."

"ကိုကိုေၾကာ္ေပး..."

Sehun မွာ Ok ဟုဆိုကာ
ေအပ႐ြန္ေကာက္ဝတ္လိုက္ရသည္။

"အနွစ္ေတြကို မက်က္ေစနဲ႔ေနာ္..."

Luhan က Sehun စားလက္စ ေပါင္မုန္႔မီးကင္ကို
ယူစားရင္း မွာသည္။